Sakladığım cümleler oldu sana... Söylemek istediğim ama asla söyleyemeyeceğim cümleler. Belki de uzun bir yol gibidir bu sızı, tıpkı şu an da olduğu gibi. Sessizce bir köşe de çalan efkârlı bir müzikti belki de tesellisi. İlhamdı müzik, cümlelerin virgülü, duyguların sesiydi... Ah ne dostluklar bitti bu sevda uğruna, ne çileler çekildi ne sabırlar edildi. Yine de harabe bir eve benzedi sonu. Yıkık dökük anılarla boyanmış acı dolu bir ev... Sessizlik donatır gecenin bir vakti, hüzünlere boğulur bir anda dertler meyhanesi. Acılara yürüyorum yine, bile bile gidiyorum, bile bile eriyorum. Nasıl dayanılır ki aynı yolun yalnız hasretine... Bir çığlık gibi yankı yaparken dağların sesi, nasıl dökülmez ki bu gözlerin tanesi. Evvelinde beden kısmen yalnızdı fakat ruh daima doluydu. Şimdi beden de yalnız, ruh da kısmen... Feryatlar da bana kaldı, gözyaşları da. Acıları yaşamaya mahkûmdur bu yürek. Senden kalanları tamamlamaya meyillidir bu deli yürek.

Enes Demirci