BİLMECE

• 30 Temmuz 2014 Çarşamba 17:32:54

Sevda yelinin ıssız ve izbe iniltisi uzaklardan çalınırken usul usul çalıntı kalbimi susturmak ne mümkün. Ilık düşlerin nirengi noktası o girizgâh. Yeltenmem bile cesaretim yok ki. Zamanı belirsiz o bahar nasıl da gecikti. Kış geçti, sel aldı gözlerimi, gelmez oldu. Ufukta tutsak kalmış tüm kara bulutlar üşüştü başıma. Ne var ne yok attım çöpe. Ne varsa kazıdığım dimağıma ve ne varsa ısıtan yüreğimi ve ne varsa türettiğim sana dair.

Böylesine çetrefilli bir yolculuk olacağını bilseydim çevirirdim başımı ve tanımadan bu tanımlanamaz duyguyu çekilirdim kuytu köşeme. Ne vardı da tuttun elimi ve ne vardı o çocuksu ruhumun yörüngesini kendine çevirdin.

Yetinmeyi de unuttum kendime yetmeyi de. Kılıfsız düşlerimi gömdüğüm yerden çıkardım onca zaman sonra. Prangalarım çoktan eskimişti, derken bir kez daha yenildim yenilmez olduğumu sandığım o izbe yolda.

Işıkla küstüm. Ve küsmüştüm kendime. En sonunda ne varsa dibe bastırdığım istemsizce kustum. Tüm yanılgılarımı, tüm istem dışı isteklerimi ve tüm bilmediklerimi.

Yeniden söktüm okumayı. O üç harfi bir araya getirmeyi ilk kez çözdüm. Öncesinde nasıl da uzak ve kifayetsiz bir dostluk sergiliyormuş o tek hece ve bilinmez en derinde.

Sormadın da bir kez dahi ve asla da üstelemedin. Bin kez haykırmıştım, bir kez bile rastlaşmamıştım. Bir kez yakalandım ve sunturlu bir acı çevreledi benliğimi.

Pişman mısın, dersen ki deme zaten cevabı sende saklı.

Kızgın mısın diye de asla sorma zira o kadar kızgınım ki. Ama en çok kendime. Söz vermiştim bu kadar kurcalamayacağıma dair gizli saklı duyguları. Usulca geziniyorlardı ben bihaberken varlıklarından.

Korkağım ve korkmaktayım hem de hiç olmadığı kadar. Kilit altında iken nasıl kaçarım kulemden. Nasıl el veririm. Zor çok zor. Ama değer de tüm zorluklara rağmen. Tam bir ikilem açılımı iki yönlü ve tam da merkezindeyim cehennemin. Çok sıcak olması gerekirken burası çok soğuk. Haricimde kimse yok el veren ve tutup çekip kurtaracak.

Mümkün mü üşümek cehennem ateşinde ve olası mı mutlu olmak bunca dirayetsiz ve yetisiz bir varlık ile çevrilmişken.

Ne sorular bir anlam ihtiva ediyor ne de doğru şıklar el veriyor bu çözümsüzlüğe. Bıraktım her şeyi geride ve tüm zaaflarımı da terk ettim. Artık tek zaafım var ve tek dayanağım her ne kadar itirafı zor olsa da. Zamana bıraktığım bir bilmece bu hem de çözüp çözeceğim en girift yapıda.