”Değişmedi bir türlü…” deyip dostundan, arkadaşından ya da eşinden ayrılıyor. “Çok değişti, önceleri böyle değildi!” diyor ve gene ayrılıyor. Acaba ne yapmalı? Değişmeli mi değişmemeli mi?
Bilim adamı da sonuçta bir insandır. Ancak bilimsel çalışma yaparken insani kusurlarından arınmak zorundadır.
Kapitalizm, insanların alın teri ve kanı ile beslenen aç gözlü bir canavardır.
Çocuklarına, torunlarına dünyayı aldığından daha iyi bir şekilde devredemiyorsan, hiç olmazsa aldığın gibi devret.
Sen doğru yap, doğru davran, doğru söyle; başkaları ister inansın ister inanmasın. Bu onların sorunu!
Sadece oyun değil, hayatın kendisi hatta dünya ve evren bir kurallar topluluğundan ibarettir.
Bir toplumdaki insanların tamamı ne iyidir ne de kötüdür. Her toplumda iyiler de kötüler de vardır. İyiler iktidara gelirse adalet, kötüler iktidara gelirse zulüm hakim olur.
Elinden geleni yapan kişi, başarısız da olsa takdir edilmeyi hak etmiştir.
Herakleitos “Değişmeyen tek şey, değişmenin kendisidir.” Demiş; yanlış. Çünkü değişmeyen bir şey daha var: Evrensel yasalar.
Öyle insanlar var ki, önyargılarından kurtulabilseler beyinleri bomboş kalacak.
Her şey (evren) küçücük bir noktadan var oldu ve sonunda her şey (evren) gene küçücük bir noktaya dönüşecek.
Evrende meydana gelen her olay olağandır; olağanüstü hiçbir şey yoktur.
Aptallar bildiklerinden öylesine emindirler ki kendilerine tüm dünya bile karşı çıksa yanlış düşündüklerini kabul etmezler.
Bilime sahip olmayan toplumlar, başka ulusların efendiliğini kabul etmek zorunda kalacaklardır.
Mutluluk onu hak edeni bulur, hak etmeyenin ise rüyasına bile girmez.
Merhamet duygusundan yoksun olan kişi bırakın insan olmayı, hayvan bile sayılamaz.
Düşmanlarının çocuklarına kıyanlar, aslında onların geleceklerini öldürmeyi amaçlıyorlar.
Bir gülü koparırken içi sızlamayana ben insan diyemem!
Rüşvet, toplumun kanseridir. Nasıl ki kanser vücudun diğer organlarına sıçrarsa rüşvet de toplumun her kesimine hızla yayılır. Bilmem, sonucu söylemeye gerek var mı?
Işık ya da güneş yoksa gölgeni göremezsin. Mutluluk da bunun gibidir. Farkı mutluluğun ışığının ya da güneşinin bizim dışımızda değil içimizde bulunmasıdır.
Gülen yüzler güzeldir; alay etmek için ve başkalarının acısına gülen yüzler hariç…
Her toplumun cehaleti yenecek kahramanlara ihtiyacı vardır.
*Kıskancın ateşi, sadece kendini değil başkalarını da yakar.
(Yakında kitap olarak bastırmayı düşündüğüm Oruç Baba’dan Aforizmalar-2 ön çalışmasından alınmıştır.)