KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
özLEme AdIm aDImMm...!
Senden sonra karanlığa bürünen hayatta müebbete mahkûmdum. Özlem adım adım dolaşıyordu bu hayatın sokaklarında. Sensizlikle yalnızlık yağmurları yağıyordu puslu camlara! Hüzün yavaşça yer ediyordu tüm bakışlarıma! Bütün bunların sebebi sendin. Sen vatan uğruna, siper etmiştin göğsünü kurşuna… Babam! Sen kalbini delip geçen o kurşunla kapattın gözlerini, benimle olan hayatına…
O gururla giydiğin üniformayla giriyorsun şimdi rüyalarıma! Yüzünde bir tebessümle “ üzülme yavrum, vatana canım feda, sen yanmazsam ben yanmazsam nasıl çıkar karanlıklar aydınlığa” diyorsun. Ve o asaletli polis yürüyüşüyle gidiyorsun. Uzaklaşıyorsun… Sonsuzluğa… Polisler hayatın üzerinde örülü, çelikten bir duvardı, yıkılmaz bir kale gibiydi sanki… İnsanın içine işleyen derin bakışlarında, dayanılmaz bir kararlılık vardı. Gurur duyuyordum bir polis çocuğu olmaktan! Suçlunun kalbini o keskin bakışlarıyla eritiyordu polisler… Karanlıkta bizi aydınlığa götüren koruyucuydu! Hayaldi kimi çocuk için… Kimi insanlar için ölüme meydan okuyan, nefeslerine cesareti katıp mermilerle oyun oynayan oyuncuydu onlar… Sense sadece düşlerimde görebileceğim koruyucumdun… Babamdın… Özlemimdin… Gittin diye kızmadım hiç sana! Tek giden sen değildin aslında! Vazgeçişlerdeydin… Ama benden vazgeçtiğini düşünmedim hiçbir zaman. Sen vatan uğruna, ölümü seçip nefes almaktan vazgeçenlerden oldun çünkü…
Bugün 10 Nisan… Yani senin günün… göremesende… Senin bıraktığın yerden insanların hayallerine, hayatlarına çelikten bir duvar örmek için ben varım sırada… Yaşasaydın kim bilir ne çok gurur duyardın kızınla! Sen gitsen de gitmesen de gülüşlerimde her şey sendendi! … Hep başım dimdik gezdim ben… Bir polis kızıyım ben dedim… Şerefli, namuslu, kahraman, vatan uğruna canını feda eden polisin kızıyım ben dedim… Şimdi her siren sesini duyduğumda hangi çocuğun babası ya da annesi kendini arka sokaklarda mermiye siper ediyor diyorum. Ve de biliyorum ki sen hep o gururla giydiğin üniformayla beni küçüklüğümde ki gibi koruyorsun… Sen hayattan vazgeçtin ama… Beni, sevdiklerini, insanları korumaktan vazgeçmedin… Sen bitmedin çünkü… Sen o üniformada gizlisin şimdi… Her bakışta her çatışmada sen varsın… SEN vatan için… Nefes almaktan vazgeçen kahraman babamsın benim… Kahraman polisimsin… Rahat uyu… Bu vatan senin gibilerle ayakta şimdi! Senin ve senin gibi tüm polislerin bu günü kutlu olsun…
not: tamamen düşünce ürünüdür... polis çocuğu değilim.. olsaydım bunları hissederdim sanırım=(
