hz peygamber a.v.s ebu bekir osman,ali ile bayramnamazından çıkmışlardı.ebu bekir bir kurban kesmişti ,hz ömerde keseceğini,hz osmanda bir kurban keseceğini beyanettiler.hz ali henüz yeni evlenmişti vede o dönem husumet antlaşması dolayısıyle hiçbir imkanı bulunmamaktaydı.içini bir burukluk sardı.nebiyyül muhtereme dönüp ( anam babam feda olsun benim hiçbir hazırlığım yok dedi).
ne bir lokma nede bir tasım hiçbir şeyim yok dedi.hz peygamber aliye evine gitmesini ve birazdan misafirlerle birlikta teşrif edeceklerini söyledi.
hz ali eve geldi içi oaramparça ,üzgün bir bayram vede bu bayramda bir tas bir şeyde yoktu.derken bir müddet sonra misafirler geldi.hz fatıma hücrei saadetlerinde hüngür hüngür ağlıyordu.niçin ağlamasınki oda bir ev kadını o da bir insandı.mahcubiyet zor bir şeydi.o öylesine ağlıyorduki babası çağırtmıştıda huzuruna çıkamamıştı.nebiyyül muhteremin gözü yaşardı.nasıl yaşarmasınki haticenin hediyesi biricik kızıydı fatıma
ve seslendi kızım fatıma bak rabbim sana öyle bir sofra donattıki burdakilerden hiç kimse daha önceden bu sofradakilerden tatmadı.daha sonrada tatmayacak.
evet o gönülsultanının gözünün yaşarması hazreti allahın gücüne gitmişti.fatmanın hıçkırışı allah rasulünün gücüne gitti.lutfeyledi hazinei didarından cenabı hak .ve fatıma mangal gibi yüreğiyle o sofranın başına geldi.yarabbi dedi bizi rahmet deryandan ayırma bizi ukbada mahcup eyleme.