0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
671
Okunma
En sıcak Güneş’ti mevsimin dert semasında. Dağların sert yamacındaki sıcak kum zerresi. Zirvesinde süzülen şekerden bir uçurtma, zirvesinde kaybolan hayattır onunki. En parlak yıldızdı o gecenin karanlığında. Durgun suların sessizliğinde ıslık sesiydi kulağına gelen. Rüzgarın hafif okşayışlarıydı tek şey huzur veren. Seher vakti umuduydu yüreğinin titremesi. Seher vakti umuduydu, umduğu gülümsemesi. Tanıdık bir yabancı gibiydi anlık tebessümü. Tanışmak için can attığı.. Bir elma şekeriydi. İçi pamuktan olan, dışı parçalanmayan..
Rüzgarını aldılar, tenini oksayan rüzgar. Uçurtmasını yırttılar hiç sormadan, nedensiz.. Karanlığa bulandı göz kamaştırıcı yıldızlar. Önce Güneş’i batırdılar, sonra onu. Beraberinde Güneş’iyle ısınan herkesi...
