BAHÇEMİZ

Birkaç gün önce kuruyan otlar biçilince bahçe, sonbahardaki ekin tarlalarına dönmüştü. Anızlardan ve boz topraktan oluşan sevimsiz bir görüntü. 18.07. 2014 sabahı yani bu gün balkondan aşağı baktığımda bahçenin tekrar canlanmaya çalıştığını şaşkınlık ve sevinçle izledim:

Taze ve yeşil yaprakların arasından boynunu uzatan narin, sarı kır çiçekleri, bir öbek oluşturmuşlar. Hemen yanında pembe çiçekleriyle toprağı yalayan, minik bir bitki yaklaşıyor onlara. İlerde çuha rengi bol çiçekleriyle gülhatmiler boy vermiş. Yeniden yeşeren asma yaprağının yanında ben de varım diyen zambak gillerin gümrah dalları.

Böyle bir çiçek düğünü kelebeksiz olur mu? Dar alanda on tanesini saydım beyaz kelebeklerin. Çiçeklerden çiçek beğenen kelebekler, sürekli dolaşıyorlar. Kâh birlikte, kâh bağımsız ama çiçeklerden uzaklaşmadan…

Kelebekler, çiçekten çiçeğe mutlulukla dolaşırken, ben de gözlerimi onlar ve bahçedeki canlılar âleminden ayıramıyor, balkonun korkuluğuna yapışıyorum, dakikalarca... Yapıştığım için pişman olmadım. Aksine çok keyif aldım.

Paylaşmak istedim. SADECE…