YALANDAN DÜNYAM
YALANDAN DÜNYAM
Sımsıkı sarılır gibi yılana,bazen yalana inanmak ister insan.Gerçekler yüreğini acıttığı için iter onları.Böyle yaşanması gerektiğine inanır veya inandırır kendini.Yalan olduğunu bile bile gerçeklerle yüzleşebilecek yürek yoksa insanda inanmak daha kolay gelir yalanlara,yapmacıklı davranışlara.
Sevdiklerinle aran hiç açılmasın,açmasınlar istersin,çünkü onların senin hakkındaki olumsuz düşüncelerini kaldıracak gücün yoktur,hayal kırıklıkları yaşamaktansa varsın maskeli olsunlar dersin.Bu halleri daha hoşuna gider,hayatını daha yaşanası kılar çünkü.Sevdiklerinin yüzüne gerçeklerini söylemeye cesareti olmayanlar hep başka sevdikleri aracılığı ile ulaşırlar emellerine...Böyle davranışlara maruz kalmaktansa oynasınlar istersin sana.Yeter ki onlara ayırdığın kalbindeki yer güzel kalsın,sarsılmasın,varsın onlar sahte olsun.Sen de biliyorsun ki yüreğin o kadar güçlü değil,sevdiklerinden gelebilecek olumsuzluklara karşı koyabilecek gücün olmadığı için de yalandan duvarlar örersin hayatına .Ara sıra o duvarı aşıp, ışığın gerçek yüzünü göstermeye çalışan güneşe kızarsın,küsersin belki de çocuk gibi.O yüzden kimse doğrularını yüzüne söylemeye cesaret edemez.Ama sen kendi kendini hep avutmayı bilirsin.Mesela ; kimsenin haddi değil sevdiklerimle aramı açmak,duymak istemiyorum der kulaklarını tıkarsın.Onların gerçeklerini yok sayar kendi sanal alemine sarılırsın,gerçeği duymak ağır gelir ağlarsın,ağlarsan uyuyamazsın,uyuyamazsan mutlu da olamazsın. Ve sen kendin için mutluluğu seçtiğin de....
Kimin yüreği vardır acep gerçeği olduğu gibi apaçık anlatmaya ,kendini aklamadan ,yalana sığınmadan, maskelemeden hayatı kucaklamaya dersin dindirmeye çalışırsın kalp sızını.
Diğer taraftan;benim sevdiklerim önemlidir deyip sevdikleri ile ilgili olumsuz konuşmaktan men edilen kaç kişi vardır acaba? Yoksa dinleyenlerden cesaret alınarak mı söylenmiştir tüm sözler düşünmek gerek.
Velhasılı kelam itten kopuktan korkmam sevdiklerimden korktuğum kadar.Beni üzmemek için yalan söylemelerinden,maskeli davranmalarından korkarım.Ne yaman çelişkidir ki hayata gülen gözlerle bakabilmek adına o maskeleri takınsınlar isterim içten içe ne tuhaf!
Parası olanın pazardan , ibadeti olanın mezardan korkmadığı gibi sevgisi tam olanın da sevdiğini kaybetmekten korkmaması gerekmez mi? Baş başa iken yüzüne söyleyecek cesareti olmalı acıtsa bile .Sahte dünyaları ile oyalamamalı insanlar kendilerini .
Neden bütün çıplaklığı ile yaşayamıyoruz ki hayatımızı? Neden bu kadar sahte yüzler,bakışlar neden bu kadar kaçamak?Birbirinden mal kaçırıyor gibi yakışıyor mu böyle yaşamak.
ÜLKÜ SOLUĞAN KARA
15 TEMMUZ 2014 gece yarısı /BURSA