Gitmek lazım dedi dertlerini , hüzünlerini aldı çok yük olduğunu söylüyordu. İnsanlara çok yük olduğunu , kendi hayatımda bile işe yaramaz bir adamım ben diye söylendi. Son kez arkasına döndü baktı. Seneler önce bu kapıdan girerken her şey nasılda yerli yerindeydi. Hiç bu kapıdan çıkmam sanmıştı. Sevdiği kadına değil kirpiklerine baktı . Hep onun kirpikleri öylesine dizilmiş olmaz derdi kendi kendine . Gerçekten dizilmiş olamazdı. Diyecekleri vardı elbette . Ama diyemedi sözler anlamsız geldi , hiç bir şairin sözleri kendine anlamsız gelir miydi ? Gelirdi, geliyormuş. Çıktı kapıdan ...Aradan günler aylar yıllar yollar geçti...Dönüp bakamadı , bakmadı arkasına...

Pas tutmuş kalemini kağıdını aldı eline . Gittikten sonra hiç yazmamıştı...

Bomboş bi o da küf tutmuş duvarlar. Ortaya çıkmış ama sonra yitip gitmiş duygular.

Kendi kendine gülümseyerek ekledi defterinin en başına ..
Güneş doğuyor ,kuşlar uçuyor ,gün doğuyor ... Hiç bir şey gökyüzünün mavisi kadar güzel değil, hiç bir insan yaşama umudu olan insan kadar güzel değil...
S.Ş