KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 627 Okunma
- 2 Yorum
- 0 Beğeni
Hayat bu ya!
İki gün önceydi.
Ayaklarımın üstünde zorla dururken cümleleriyle güç veriyordu. Hayatın anlamını öğrendiğin gün sahip olduğun her türlü şeyden nefret edeceksin diyordu.
Haklılığına hep onay verdim.
Yürümekte zorlandığım merdivenlerde cümleler kurdu ayak üstü;
El ayak oldu.
"Hayat çok kısa, sözcüklerini boşa harcama. Kimseye bırakma söz hakkını." Ellerindeki derin yarıklara baktı, sonra gülümsedi;
" Her şey boş..." dedi.
Döndüm ellerime baktım, sahip olduklarıma, olamadıklarıma baktım. Nefes almamı güçleştiren sıcağa inat, güneşe baktım.
" Ellerinde bir kutuyla çıktı karşıma, "gidiyorum."dedi. Sırtında her zamanki çantası, ellerindeki yaralar yok gibiydi, verdiği kutuyu açtım. Boştu."
Uyandım, gözlerimi açtığımda duyduğum ses sonsuzluğu çağrıştıran acı bir sesti.
İsmini hiç duymasaydım, kendisini hiç görmeseydim içimdeki acı yine sızlayacaktı.
Kalp kriziydi.
Biliyordum onu sonsuzluğa götüren tamamlayamadığı ve yıllarca kalbinden çıkaramadığı silik bir resimdi. Onu da aldı gitti.
Geride bıraktıkları balkonundaki mimozaları, menekşeleri; henüz tadına bakamadığı üzümleri, hiçbir şeye değişmediği güvercinleri.
Geriye bıraktığı gerçekleştiremediği hayalleriydi.
Her şey boş derken, anladım...
O kutuyu gördüm güvercin yuvasının üstünde içi boştu.
Bir damla gözyaşı bıraktım içine ve dua ettim...
"Hayat kısa, Nuray" dedi.
"Her şey boş."
"Kendi cümlelerini yaz;
kendi hikayeni,
kendin,
kendi..
Hayat bu ya!
Süresi biten gidiyor sandığına...
Geride kalan kuklara acısını bırakarak...
"Henüz ölümüne inanamadığım; gülüşü bir ömrü sevdiren insan; rahat uyu..."
2014
YORUMLAR
'Hayat dediğin bir kuyu değil mi?Kiminin kovasına düş kırıklıkları dolar,kiminin kovasına gökten zemzem yağar.'' Selam ve dua ile
Hep hikayelerden yola çıktım bu gün. Yeni hikayelerde yeni ve uzun molalar verdim. Ve şimdi de yeni bir molayı bu güzel gönül sayfanızda veriyorum güzellikleri okumak adına...
Hayatın kısa olduğu öylesine aşikar ki. hele ölümü sık andıkça daha da korkuyor insan o bilindik sondan.
Şu da bir gerçek ki er ya da geç ölüm denen mefhumla karşılaşacağız.Ah, bir de şu ölüm korkusu olmasa. Zira düşünmesi bile tüylerimi diken diken ediyor.
Çok sevdiğim bir dostum geçen gün şu sözleri söyledi, bilindik ama bunları ondan duymak gerçeklerle yüzleştirdi beni: Hepimiz ölümlüyüz, korkunun ecele faydası yok.
Sanırım işin sırrı, kendimizi ve sevdiklerimizi sıcacık sevgiyle sarı sarmalamak. Şu an bu sayfada ben de tam bunu hissetmekteyim. Siz değerli dostumun sıcacık yüreğini ve nadide kalemini.
Bu güzel yazınızı bizlerle paylaştığınız için yürekten teşekkür ederim sevgili Nuray Hanım.
En içten sevgi ve selamlarımı sunuyorum.
İyi ki varsınız.
Selam ve dua ile bir kez daha.
