MİLADİ ÇOCUK -1

• 7 Temmuz 2014 Pazartesi 18:27:30

Bazen kendini ötekileşmiş bir dünyanın insanı olarak görürdü. Tıbben ispatlanmamışsa da belkiide bir ruh hastasıydı. Normaldi yaşamı, yani öyle görünüyordu. Sabah kalkar, elini yüzünü yıkar, işine gider, diyaloglar kurar, çayını kahvede içer. Esprilerin içine bile karışırdı. Lakin başka bir dünyada vardı beyninde, küçük küçük kemirirdi her şeyi bunun farkındaydı, eskileri özlerdi bazen, çok eskileri hatta, mesela çocukluğunun altı delik çizmesini özlerdi, yamalı pantolonlarını, ilkokul önlüğünün altına sakladığı eski elbiselerini, birçok insan gibi özlem duygusu taşıyordu. Ancak diğer insanlar gibi maddi bir özlem değildi bu, soyutun çok ötesinde bir soyuttu. Mesela Galileo’yu düşünürdü, o çağda yaşarsa kilise onu yargılarken hangi tarafı tutardı? Veya antik çağda yaşarsa bir tanrının karşısına dikilecek cesareti olur muydu? Hiçbir şey bilmiyordu. Hayata dair adımları çekingendi, büyümemiş bir çocuğu oynuyordu belki, belki yaşamamışlıkları, ütopik bir dünyası vardı, diğer bir dünya gibi, bu araf değildi, mesela gökyüzüne kuşları hep yakıştırırdı ama demir jetlere hiç anlam veremezdi. Niye havalanırki bunlar, neyi katar birbirine, sonra kentler sıkardı onu, çok sıkardı. Onun dünyasında sınır yoktu. Bir bütündü, bombalar yoktu, askerler yoktu, örgütler yoktu, siyaset yoktu. İnsan evde de bir otorite içinde yaşar ama evin her tarafını kullanırdı. Bunu belirleyen siyaset değildi. Basit bir otoriteydi belki ama o kadar kudretliydi ki, herkes her şeyi eşit kullanırdı. Nereye gittiğini bilmiyordu. Hangi adımlarla, yada kimin ayaklarıyla gideceğini de… ama gitmek istediğinden emindi. Bir yere gitmeliydi. Bunu nasıl yapacaktı bilmiyordu. Belki içindeki mesihi bekledi. Belki kurtarıcısını, gelse götürür mü onu, nereye götürür. Ait olduğu bir yer varmı? Yada zaten ait olduğu yerdemi sadece yerinimi yadırgıyor. Bunu nasıl belirleyecekti. Nefessiz kalıyordu bazen her şey. Ana avrat söver gibi beyni kalbine laf geçirmeye çalışırdı. Çaydan medet umar hale gelmişti. Hoş çayda bir başına aşktı onun için. Bide sigara içerdi, çok çekerdi içine.

nÖB.pİY