RET EDİLDİ SEVGİLER ...***

• 7 Temmuz 2014 Pazartesi 15:14:37

Kasıldı birden..Bir şeyi çok isteyip ulaşamamaktan olsa gerekti.Gelmedi,yoktu.. gitmişti..Göremedi özlediğini; oysa bir göz görse rahatlayacaktı..Neler oluyordu ki..Bu halin ne izahı ne çaresi yokken.. Umutsuz bir vakaya dönüştürmenin ve yaşamanın ne anlamı olabilirdi ki.. Avundu; onun az önce orada bıraktığı kokusu ile..Yürüdüğü koridorlar da bir o tarafa bir bu tarafa volta attı.. Sakinleşti..İstese gelir ve sorardı nasıl olduğunu.. Ve adam bunun bilinci ile kadının gelmemesine şükretti. Çünkü korkuyordu..
En iyisini yapmıştı.Ne kadar iyi olmuştu boş vermesi ve umursamaması.. Ne olur ne olmazdı;başa iş almanın ,iş çıkarmanın ne alemi vardı ki .. Tutarsız ölçüler,umutsuz bekleyişler kimi nereye götürürdü kim bilir.. Kahırları,çaresizlikleri yaşamanın,tutkulu olmanın ne anlamı vardı ki.. İyi yapmiştı kadın. Böylesi daha iyi idi..Ve daha rahat çıktı oradan adam..Olsun dedi, canı sağ olsun.. Hiç bir şey denk değildi ki.. Kadın akıllıydı velhasıl.. Ona ne idi sevgilerden.. O zaten boğulurcasına yaşıyordu sevgiler de.. İhtiyacı yoktu ki.
Bir kaç gün önce , "Bacım ol. İstersen anam ve ya kızım. Dost ta olabilirsin,arkadaşta,istersen yaren. Veya hepsinin toplamını al, harmanla. Yeter ki gel. Yaşa bu insan sevgisini doyasıya" demişti; içten ve samimice adam.
Kadın; " hayır gelemem, istemem " dedi usulca. Çünkü; kadın çekingen,ürkek ve sevgilere toktu..
Bir sürü sitem etti adam;hakkı olmasa da.. Ama vazgeçemiyordu bir türlü..Öyle bırakmasını gerektiğini bildiği halde.Kendini bu kadar küçük düşürmesi,karşı tarafa yük olması abesti elbette.Gelemiyordu; belki gelmek istemiyordu. Israrcı olup; onurunu,gururunu ayaklar altına alması acı verdi .Aklını başına almalıydı. Neden dileniyordu ki; hiç mendil açmasını bilmezken..
Ağlamaya başladı birden; gözyaşları sicim gibi yağışta,sesi titrekçe.. Neden ? O da tam bir yorumdan acizdi aslında..Şaşkındı..Birinin karşısında ağlamak o kadar kolay ve rahat olmamalıydı..Utandı.. Bir dilenci gibi olmak, dilenmek sevgiyi; hiç yapmadığı bir şey iken ; bu utanmamazlık neydi öyle ? Ayıpladı kendini. Yüzü kızardı.. ve düşündü.. Ne olur ne olmaz o kadar anlatımlara rağmen çekimserlik vakit bulamama mazereti karşısında gönlü ile değil aklı ile hareket etmeliydi. Karşısındakilerin her zaman planları,öncelik ve tercihleri olduğu ve bunu kullanma hakları olduğu takdir ve saygısında olan biriydi çünkü. Buna rağmen; ısrarın anlamı olmamalı idi. Ve artık susmayı daha uygun gördü.
Kapı açıktı daima ...Davete gerek yoktu. Arzu edenler vurmadan girebilirlerdi. Adı sevgide olsa tertemiz;ısrar kafa karıştırabilirdi.
Farklıydı çok ,emsalsiz ;nazik ,sıcacık.. Ama kendi haline bırakılmak en münasip olandı. Vakur kalmak,kimseye yük olmamak gerekirdi. Hele ağlamak anlamsızdı.
utanç içindeki adam; artık o hamle yapmadıkça aramama ve hiç bir konuda talep etmeme kararında idi.Ama hep onu izleyecek ve istediğinde koşacaktı.
Bakalım neler olacaktı. Bu kararı bir rahatlı yarattı adamda. Belki onu huzur bekliyordu.
Beklemedik bir anda aradı kadın adamı ," Ne zaman istersen aldırayım seni. " dedi kadın. Öyle ya kendisinin merhametli oluşundan lütuf ta bulunuyordu. Merhamet ve nezaket içinde :" Ne zaman istersen" dedi tekrar.
Adam düşündü; o kadar yoğun birini;sırf görmek için meşgul edemezdi. Karar verdi ; kadın kendisini görmek isterse gitmeye !! Ve akışına bıraktı her şeyi..Doğru olan da oydu
" Merhaba bacım,anam,kızım !! Merak etmiştim.. Gel otur şöyle sevgi soframa.. Nefeslen.. Biliyorum toksun dur sevgilere; ama olsun al bir yudum ,iyi gelir yorgunluğuna..Belli mi olur hoşuna gider bendeki sevgi mezeleri, iştahını açar..Merak etme hepsi içten, bedavadır benim soframda..Hem gelmişken ve dinlenmiş iken kalk gez sayfamda.. Gözüne batan,hoşlanacağın şeylere rastlarsın , belli olmaz.."
Ne aradı ,ne gezindi sahifesinde. çünkü kadın akıllı idi..