Hayat mı zor gerçekten yoksa biz miyiz hayatı zorlaştıran?

Biz değil miyiz dalındaki çiçeği koparan,cebimizdeki üç kuruşu paylaşmayan?Biz değil miyiz kalbimizdeki sevgiye kilit vurup,bir teşekküre dili varmayan?Zengin-fakir,doğu-batı,sağcı-solcu ayrımı yapan biz değil miyiz?Biz ki, Yunus Emre’nin Mevlana’nın insan sevgisini okuyan...Bİz ki,Osmanlı’nın torunları...Bİz ki,hoşgörünün timsali olan Fatih Sultan’ın,Mevlana’nın ayak bastığı bu ülkede nefes alan...

Hİç birimiz seçemedik ailemizi,cinsiyetimizi,milletimizi...Hiç birimize seçme hakkı verilmedi.Kİm isterdi ki Almanya’da bir zenci olarak dünyaya gelmeyi?Kim isterdi ki Irak’ta her gün silah sesleriyle güne merhaba demeyi?

Seçtiklerimiz de vardı elbette.Hepimiz biliyoruz ki her ne kadar ailemizi,cinsiyetimizi ve ırkımızı seçemesedek de hayat hep tercihlerle dolu...Doğru yada yanlış,siyah yada beyaz,iyi yada kötü...Hepsi bizim tercihlerimizin sonucu değil mi?Hayata ne verirsek onu geri almıyor muyuz?Rüzgar ektiysen eğer,fırtınaya hazırlıklı olacaksın.

Diyeceğim o ki;eğer Almanya’da bir zenci,Irak’ta küçük bir beden yada Afrika’da açlıktan nefesi kokan bir insan değilsek,şanslıyız.Eğer anlayamıyorsak açlığın ne demek olduğunu,siyah bir tenin ne hissettirdiğini bilmiyorsak ve her gün ölüm korkusunu taşımıyorsak yüreklerimizde ŞANSLIYIZ...
sevgiyle...

Neden kırmıyoruz tabularımızı?Neden yargılıyoruz birbirimizi düşündüklerimizden dolayı?Bakın ne diyor Yunus Emre:

"Yaradılanı severim Yaradan’dan dolayı"

Yaradan’dan dolayı çok sevdiğim yaradılanlar;

Hayattan ne bekliyorsanız,hayata istediklerinizi verin önce.Sevilmek istiyoran eğer seveceksin deli gibi.Mutluluğu yakalamak istiyorsan eğer,önce mutlu edeceksin birilerini.Fırtına biçmekse amacın o zaman bol bol serpeceksin rüzgar tohumlarından gökyüzüne...
Sevgiyle...