Sayın Başbakan!
Son konuşmanızda dediniz ki:

"1994 yılında seçim çalışmalarını canla başla yürütüyorduk. İstanbul’un her semtine ulaşmaya çalışıyorduk. Fakir bir semte gittik. 8-9 yaşlarında bir kız çocuğu yanıma geldi. Annem dediki ’’seçildikten sonra bizi unutmasın dedi’’. ve elinde annesinin iki bileziğini bana verdi. Sonra kendi elindeki oyuncak bileziği verdi. AK partiyi kurarken, attığım her imzada, gece yatağıma yattığımda o yavrucağın gözleri hep karşımda hep aklımdaydı. Annesi seçildikten sonra bizi unutmasın demişti ya. O çocuğun bakışlarını hiç unutamadım. Pınarhisar’da o çocuğun bakışlarını unutamadım. Başbakan olduğumda yine o masum bakışlarını unutmadım."

Sayın Başbakan!
Olayı biz de biliyoruz. Hatta sizin bilmediğiniz daha nice bu türden bağışlar bize geliyordu. İçyüzünü biz biliyoruz. Çünkü bağışları kabul edecek komitenin başkanıydık.
Bu bağışlar Milli Görüş davamızın başarıya ulaşması için yapılıyordu, bilmezden gelmeyin lütfen!

Neden unutamıyorsunuz?

Bu kadar fedakar insanların, Milli Görüş davasının başarısı için elinde, cebinde, kolunda, parmağında, boğazında neyi varsa; ortaya konulan sergiye bırakan bu fedakar insanların davalarından saptım, bu insanlara yarın ne cevap vereceğim diye mi unutamıyorsunuz?

Haklısınız Sayın Başbakan!
Bunları hiç unutmamanız gerekir!
Bence rüyanıza bile girecektir!
Çünkü bu bağışları alırken dava yolunda harcayacağımıza dair sözü Milli Görüş adına biz vermiştik.
Birileri bunların üstüne basarak ve davadan saparak kullansın diye değil.
Hele Milli Görüş gömleğini çıkaranlar kullansın diye hiç değil!
Sayın Başbakan!
Çok ağır bir vebal içindesiniz!
Bunların hesabını Allah’a zor verirsiniz!
O bağışları kabul eden görevli olarak kardeşane tekrar hatırlatıyoruz!

Ekrem Şama
O bağışların yapıldığı yıllardaki Mali Komite Başkanı