Öğretmen olduktan sonra ilk ramazanımdı.
Çocukluğumdaki ramazanlar gözlerimin önüne geldi.Annem erkenden kalkar kış ise sobayı yakar yemek telaşıyla uğraştığı yetmiyormuş gibi bizleri uyandırmak için diller dökerdi.Hava soğuk olduğundan sıcak yataktan kalkmak zordu, o hiç geçmeyen beş dakika sonralarımıza sabırla dayanırdı.
Ramazan gelmeden önce evde yufka hazırlıkları olurdu.Bir kaç komşu birleşir imece usuluyla sırasıyla yufkaları yaparlardı.
Öğleyin yufka yapılan evde katmer,bükme(ıspanaklı,peynirli,kabaklı ) yapılırdı.Yapanların öğle yemeği biz çocuklarında bayramı olurdu çayın yanında .
Bazen ayrılmazdık ocağın başından rüşvetimizi de alırdık.Bizi seven teyzeler sıcak yufkadan verirlerdi.İçinde peynir veya yağ sürerek dürüp sıcak sıcak yerdik.
Ramazandan bir kaç gün önce evlerimizde olan kat kat üst üste konan yufkaların kenarında kopartıp yemekte ayrı bir tattı
Bazı geceler annem yufkaları geceden ıslatır,muska (üçgen ) şeklinde yapıp içine peynir rendeler tereyağı ile tavada pişirirdi.
İftarda oruçu peynir, zeytin, recelle açardık.Her gün eksik olmayan tarhana çorbamız olurdu soframızda .
Ama sahurda yemeklerimiz daha ağır olurdu bu da babamın istediğiydi.Pilav makarna eksik olmazdı dönüşümlü olarak.Tabi yanında mevsimine göre üzüm,erik,vişne hoşafı da eksik olmazdı.O zamanlar tavuk ve et yemekleri çıkarsa tabii ki keyfimiz yerinde olurdu biz çocukların...
Son olarak da annemin sütlacını mideye indirdikten sonra bol su ile yarın ki oruça hazırdık.
Ramazan ayının günleri yaklaştıkça burada nasıl oluyor ramazan diye sormuştum.Geceleri bizim oralardaki gibi davul çalınıyormuydu.Yok dediler
--Ateş Kadir Amca var o kaldırır dediler..
İlk gece anladım nasıl kaldırıyor.Her evin kapısına elinde ki sopayla vurarak kaldırıyordu.Evlerin kapıları ağaçtandı havası soğuk olduğundan demir kapı yoktu.
---Hasan hoca,Hasan hoca diye bağırıp elindekini fazla vurmasın kapıya diye hemen ışıkları yakardım.O da ışığı görünce bağırarak
---Ha maşallah ,ha maşallah diyerek karşı komşuyu uyandırırdı.
Gerçi çalar saati kuruyordum.Şimdiki gibi cep telefonları yoktu o zamanlar..
Artık ilk orucuma niyetlenmiştim..
İftar zamanından önce tarhana çorbamı pişirdim ezanın okunmasını beklerken kapı çaldı.Açtığımda postacı arkadaş elinde bir tepsi içinde yemek getirmişti(orada çalıştığım dört sene içinde gelen ilk ve tek yemekti )
Ezan okunurken duygulanmıştım gurbette.
Mideme çorba girerken gözlerimden birkaç damla göz yaşım beni terk ediyordu...