BEN BİR KİTAPSIZIM AMA SORUN HELE NİYE?

• 28 Haziran 2014 Cumartesi 00:02:08

KALAYLI KAPLARDA ALAYLI YEMEKLER

Yazılarından ufak pasajlar aldığım değerli arkadaşlarımın engin hoşgörülerine sığınarak Bismillah diyorum.
---------------------------------------------------------------------------

Efendim...Bazı dostlar bana diyorlar ki ’’ Hocam sen niçin kitapsızsın? ’’ Ah dostlarım ahhh. Bunun sebebini ne siz sorun ne ben söyleyim desem de artık bu çok önemli mevzuyu sizlerle paylaşmanın zamanı geldi.

Aslında elimde bir kaç kitaba yetecek kadar materyal var ama yine de ben bu alemde sayılı kitapsızlardan biriyim. Sebebine gelinece: Elimden geldiği, dilimin döndüğü kadarıyla izah edeyim.

Kitap çıkarmak aslında o kadar zor bir olay değil. 2500 Tl kadar bir paranız varsa herhangi bir yayınevinden 1000 civarında kitabınızın çıkması işten bile değil. Dolayısyla da benim ya da bir başka şair- yazarın kitapsız biriyken ehl-i kitap olması çok da zor bir olay değil.İlle velakin bunun bir de kitap çıktıktan sonraki aşaması var ki beni asıl ürküten de işte o aşama.

Kitabı çıkarıyorsunuz. Ondan sonra bir imza günü yapılıyor yayıneviniz tarafından. İşte beni tırstırttıran yer burası. ( ’’Tırstırttıran’’ kelimesi bendenizin edebiyatımıza bir hediyesidir. O kadarcık katkımız da olsun di mi ama?)

Şimdi gelin bir imza gününde yaşanan muhabbetleri aktarayım size ki korkumun sebebini anlayın. Diyelim ki bir kitap çıkartmışım... Faraza diyorum...

Vatandaşın biri standda... Kitabımı eline alıp bir iki sayfa karıştırdıktan sonra başlıyor konuşmaya:

-Ooooo çok enteresan...Anlatmak istediğiniz asıl meselenin duygusal yönünü ortaya çıkartan tümcelerin içine yabancı kelimeleri sofistike ve kreatif bir şekilde yerleştirmekle mütevellit textinize sarkastik bir hava kattıktan sonra bebeğinizi olgular dünyasına getirmişsiniz.

İster istemez karnıma bakıyorum. ’’ Ulan hamile kaldığımı bile hatırlamıyorum lakin beyefendi baya bir inançlı konuşuyor. Hay Allah’ım ya ben ne zaman hamile kaldım, ne zaman doğurdum ’’ Diye kendi kendimi yemeye başlıyorum.Cinsiyetimden şüphe ediyorum.

’’Haaa’’ diye bir ünlemle aptal aptal beyefendinin suratına bakarken bir başka beyefendi yaklaşıyor ve birinci beyefendiyi -sanırım- destekleyen bir konuşma yapıyor:

-Aynen öyle! Filhakika, ben de verimsel ve sanatperver bazı söylemlerin indirgenirken bütüncülleştirilmesindeki ufak nüans farklarını merak etmekten kendimi alamıyorum demek durumundayım."

’’ Beyler bana da izah etseniz de anlasam suçum günahım neymiş ’’ Diye sorduğum anda 2. Adam cevap veriyor:

-Basit ve spesifik bir şekilde şöyle izah edeyim üstadım: Elmaperver bir söylemle girdiğim bakkalsal ortamda ihtiyaçlarımı indirgediğim yapısallaştırılmış nüans farklarını merak etmekten kendimi alamadığım için, ehven-i şer diyerek, elmayı alıp çıkmalıyım düşüncesindeyim."

’’Hay Allah’ım Ya Rabbim. Ulan tamanen kendi anılarımdan oluşan bir kitap alt tarafı. Şimdi doğum ya da elma nereden çıktı.’’ Dememe fırsat kalmıyor bir üçüncü vatandaş geliyor .

- Kitabınızı okudum. Jakoben bir emperyalistin devinimleri varsayımsal argümanlarla ve devamlı background yapılarak ele alınmış ve ortaya absürt bir simülasyon çıkmış.

’’ Hımmm..Bu herif sanırım beğenmedi ’’ Diye düşündüğüm anda bir de hatun kişi giriyor devreye.

-Yok ama..Öyle demeyin. Güzel bir konsensüs yakalamış yazarımız.

Belli ki bir şeyler yakalamışım ama ne? Hatun, sinüs, kosinüs bir şeyler diyor ama yahu onlar matematikte değil miydi?

Tam ağzımı açıp ’’ Ablacığım basit bir anı kitabı ’’ Diyeceğim lakin 3. Adam öfkeleniyor birden hatuna. "Empedansı düşük insanlarla bu konjoktürde böyle seküler sohbetlere katılamam. Daha seleksyonatif kişilerle değişik varyasyonlarda vizyonumu genişletmek istiyorum." diyor ve arkasından ’’ Abi imzalı bir kitabımı takdim etseydim bari ’’ dediğimi bile duymadan uzaklaşıyor oradan.

Abla, 3. adamın arkasından -sanırım- sitem ediyor: ’’ Liberal demokrasilerde bu tür paradigmalar, retrospektif sanrılar doğurur. Beyefendinin tavrını reel konjonktürde ziyadesiyle garipsedim.’’

Yahu şöyle benim anlayacağım dille ’’ Ulan Allah’ın lavuğu sen ne anlarsın kitap analizinden’’ filan dese şıppadanak anlayacağım ablayı lakin demiyor. Bana hak mı veriyor, eleştiri mi yapıyor, ya da giden adama kızdı mı, kızmadı mı? ama yok..Ablayı da anlayamıyorum.

Derken efendim en korktuğum eleştirmen yaklaşıyor standa. Bizim Nizamettin Abi. Eyvah ki eyvah..

-Sami Üstadım, kitab-ı mukaddesiniz fevkal beşer ve de alüyyül â’la olmuş. Her bir kıssanız suret-i naçizanemizi mütebessim tezahürlere gark eyledi.

’’Yahu Nizamettin abi Allah rızası için kısaca beğendim ya da beğenmedim’’ desen de biz de anlasak’’ diyecek kadar salak değilim elbette. Çünkü çok iyi biliyorum ki böyle bir şey dediğim takdirde Nizamettin abi dünyanın yaratılışından, Adem Peygamber ve Havva Anamızın cennetten kovulmasından, Nuh tufanından bir başlayacak, Mercidabık ve Ridaniye savaşlarından çıkıp Sultan Hamid-i Sâni dönemindeki 31 Mart kıyamına, oradan da I. Dünya ve Kurtuluş Savaşına kadar uzanacaktır. O bakımdan kısaca ’’ Allah razı olsun abi’’ Diyorum .

Nizamettin abi kitabı eline alıyor ve bayan arkadaş ile 1 ve 2 no lu beye doğru uzatarak başlıyor benim kitabın ne anlattığını izah etmeye:

- Muhteremler, üstad-ı sagir Sami Hocaefendi bu mübarek ve mütelezziz eserinde bize Üstad-ı â’zamın dilinden hülaseten diyor ki:

Kader ve cüz’-i ihtiyârî, İslâmiyetin ve îmânın nihayet hududunu gösteren, hâlî ve vicdanî bir îmânın cüz’lerindendir. Yoksa ilmî ve nazarî değillerdir. Yâni mü’min herşeyi, hattâ fiilini, nefsini Cenâb-ı Hakk’a vere vere, tâ nihayette teklif ve mes’uliyetten kurtulmamak için "Cüz’-i ihtiyârî" önüne çıkıyor. Ona "Mes’ul ve mükellefsin" der. Sonra, ondan sudûr eden iyilikler ve kemâlât ile mağrur olmamak için, "Kader" karşısına geliyor. Der: "Haddini bil, yapan sen değilsin." Evet kader, cüz’-i ihtiyârî; îmân ve İslâmiyetin nihayet merâtibinde... Kader, nefsi gururdan ve cüz’-i ihtiyârî, adem-i mes’uliyetten kurtarmak içindir ki, mesâil-i îmâniyeye girmişler. Yoksa mütemerrid nüfus-u emmârenin işledikleri seyyiatının mes’uliyetinden kendilerini kurtarmak için kadere yapışmak ve onlara in’am olunan mehâsinle iftihar etmek, gururlanmak, cüz’-i ihtiyariye istinad etmek; bütün bütün sırr-ı kadere ve hikmet-i cüz’-i ihtiyariyeye zıd bir harekete sebebiyet veren ilmî mes’eleler değildir. Evet, mânen terakki etmeyen avâm içinde kaderin cây-ı istimâli var. Fakat o da mâziyat ve mesâibdedir ki, ye’sin ve hüznün ilâcıdır. Yoksa maâsi ve istikbaliyatta değildir ki, sefahete ve atâlete sebeb olsun. Demek kader mes’elesi, teklif ve mes’uliyetten kurtarmak için değil, belki fahr ve gururdan kurtarmak içindir ki, imânâ girmiş. Cüz’-i ihtiyârî, seyyiata merci’ olmak içindir ki, akideye dâhil olmuş. Yoksa mehâsine masdar olarak tefer’un etmek için değildir

Tam ellerimi açıp ’’ Amin Ya Rabbim ’’ diyeceğim anda bir başka vatandaş damlıyor ve başlıyor konuşmaya:

’’Ey Tanrım!Gidebilmek ne kadar çoksa işte oradayım.Ardından ağladıklarıma sen, bana gülmelerine neden müsaade ettin?Kibir kusuyorlar,derinden derinden bakarken bile,ta uzaklardan sadece bir ses,adı ise hepsinden bitap.Durmaksızın ,öylesine bir çaba ki susma.Ve insan olmuşlar habersiz bi çare..’’

Yahu hani doğru düzgün ’’ Ey Tanrım bana üç tane, üç de yetmez beş tane, beş de yetmez yedi tane ver ver verr’’’ dese anlayacağım ki vatandaş benimle aynı dertten muzdarip ama şimdi ne diyor, ne istiyor, derdi nedir, kitabı beğendi mi, beğenmedi mi anlayabilene aşk olsun.

Artık yavaş yavaş. ’’ Hay elim ayağım kurusaydı da şu namussuz kitabı yazmasaydım ’’ Noktasındayım. Ayrıca sabahtan beri yaptığım şey standa az bir şey de olsa yaklaşan vatandaşlara ’’ Beyendi/Hanımefendi öyle uzak durmayın yaklaşın size imzalı bir kitabımı hediye edeyim ’’ diyerekten beleşe kitap dağıtmaktan başka bir şey değil. Beleşe dağıttığım halde bile taş çatladı elli kitabım elden çıkıyor.

Topsakallı bir amca daha geliyor ve kitabı evirip çevirdikten sonra.:

-Hımmmm fena değil. Sarte, Nietzche ( Ulan bu herifin adını bi türlü doğru yazmam..Pardon herif mi bayan mı onu da bilmiyorum. Bi de bayansa resmen b.ku yedim edebiyat dünyasında. Tefe koyarlar beni valla, ) Turgenyef, Van Goh ( Bu namussuzun adını da yazmam hiç ) Çaykovski , ( Bu da öyle ) Nikolay Çavuşesku, Zülfikar Ali Butto, Alfred Hiçkok karışımı bir şeyler olmuş. Bu edebiyatçılardan esinlendiğinizi görüyorum. Başlangıç için iyi ama Ludvig Van Bethovın, Volfrang Amma Deyus Motzart, Armando Diyego Maradona, Gabriyel Margues Vasko dö Gama, Ebu İshak bin Abdullah İbni Ebu Dümtek,Lionel Messi, Petrus Ferdinandus Yohannes Pierre Paulus Wielaartus Van Hoydong,Cristian Mark Junio Nascimento Oliveira Baroni gibi yazarları da okumanızı tavsiye ederim. Ama ille de Kiristiyano Ronaldo...Onu mutlaka okumalısınız azizim.

Resmen şoke olmuş vaziyetteyim. Ulan en son okuduğum kitap Kemaletin Tuğcu’nun ’’ Köprüaltı Çocukları ’’ Adlı o muhteşem ve ölümsüz eseri. Ondan sonra meğer edebiyat dünyasına ne yazarlar katılmış da haberimiz olmamış. Resmen ezim ezim eziliyorum.

Oldukça güzel ve alımlı bir bayan yaklaşıyor. Bir yerlerden tanıyorum bunu. Meltem Esinti bu. Vallahi de o billahi de o ’’ Oooo hanımefendi bu ne büyük onur benim için ’’ Diyorum. ’’ Beklentilerimiz işlendikçe zerrelerimizin en susuz bağına Atlasına gelin toprağına duvak olayım ey hayat...’’ diyerek selamlıyor beni. Kitabımı eline alıyor ve boy boyluyor, soy soyluyor, bakın ne söylüyor: ’’Yaşam, gergefine işlediği manaları önce kendi teyelleyip toparlayan sonra yine kendi söken bir garip masallar silsilesi… Yaşam, kınında muamma taşıyan şeffaf sancı…’’

Yahu neredeyse bağıracağım o koskoca salonda ’’ Ne sancısı yahu, biri gelir doğum yaptırır, öteki sancımın tuttuğunu söyler, mubarek kitap tanıtım standı değil Zeynep-Kamil Hastanesi sanki’’ diye.

Velhasılı kelam sanırım niçin benim de kitapsızlar zümresinden ehl-i kitap zümresine terfi edemediğimi izah edebilmişimdir. Benim bu konuda daha kat edeceğim oldukça uzun bir yol var. Çok okumalıyım çooook. Şimdiden başladım buna zaten. Şu sıralarda harıl harıl Sahrap Soysal’ın yazdığı o muazzam eseri yani ’’ Kalaylı Kaplarda Alaylı Yemekler ’’ adlı kitabı okumaktayım.
========================================================
Bu arada...

Bu gece kılınacak teravih namazı ve yine bu gece kalkılacak olan sahur ile birlikte mübarek Ramazan ayı başlamış oluyor.

Edebiyat Defteri sitemizden tanıdığım ya da henüz tanışmak şerefine nail olamadığım tüm site sakini dostların, sanal alemde muhabbet ettiğimiz tüm dostların, yakınlarımın ve akrabalarımın, her biri canımın bir parçası olan öğrencilerimin, maddi ve manevi tüm evlatlarımın, bütün yurdumun ve bütünİslam aleminin Ramazan Ayını kutluyorum. İnşallah bütün dünyaya huzur ve esenlikler gelmesine vesile olur.