İyi Anne

• 26 Haziran 2014 Perşembe 12:14:24

Zaman eskitiyor, kabul et artık! Yumurtayı hafif sulu olacak kıvamda haşladım yine. Tam sevdiğin gibi… Zamanı tutturabilmek için saatten bir an ayırmadım gözlerimi. Ama bu az önce dediğimi haksız çıkarmıyor ki!

Gözlerin yine aynı mavi ülkeye götürüyor beni. “Ne hoş adam” diyorum sana bakarken hala. Ama içinden şarkılar söylemek gelmiyor bana baktığında, biliyorum. Bir kadın şarkı söyletemediği bir adama ne hissedebilir ki? Kendisini göremediği bir aynaya bakar durur sanki. Ama orada başka bir yüz vardır. İçinde kendini göremiyorsa o yüzün, ona baktıkça daha çok sevmiyorsa kendini, güzel bir kadın gibi hissetmiyorsa olsa olsa bir rekabetin taraflarından biri olur o yüzün sahibi… “Ben daha güzelim” diyebilmek ister o kadın artık ona bakarken. Hayranlık yerini öfkeye bırakır.

Yüzlerinde kendimizi bulamadığımız erkeklerin hemcinslerimizden çok da farkı olmaz biz kadınların gözünde. Aynalara bakmayı severiz çünkü. Ayna olmayı beceremeyen erkeklerden de hoşlanmayız bu yüzden. Tabii bizi bir kadın olarak beğenmesini istediğimiz erkekler için geçerli bir durumdur bu… Etki alanlarına bir şekilde girdiğimiz… Arkadaşımız, tanıdığımız, akrabamız olanların bakışlarında büyüleyici bir kadın olarak yansımak umurumuzda değildir yoksa. “İyi birisin… Yanında olmaktan mutluyum…” desin yüzleri, yeterli…

Sen ne zaman vazgeçtin bana ayna olmaktan peki?! Üstelik ben hala bu kadar değer veriyorken sana… Yumurta haşlandı bile. Reçel, salam ve diğer birkaç şey de masada yerlerini aldı. Çay hafif buruk tatta olacak şekilde demlendi tam da… Sen öyle seversin çünkü. Yüzünde kendimi görebildiğim o günlerden biliyorum bunu.

Aslında bazen hala görebildiğim de oluyor sende, bana dair bir şeyler. İyi bir kadın, anlayışlı bir eş, sevecen anne olarak belirebiliyorum orda bazen. Ama kadınlar aynaya bunun için bakmaz ki!

Metin uyanmış. Tam da seslenecektim. “Sucuklu yumurta yapayım mı sana?” dedim, uykusunu halen üzerinden atamamış bir halde sandalyeye zar zor atarken kendini. “Süper olur anne!” dedi, sesinde minnet dolu bir ifadeyle. Az önce senin yüzünde görüp öfkelendiğim iyi anne onunkinde de var şimdi… Ama ben artık bir anne olarak bakıyorum karşımdaki o sevecen kadına. Sana bakarken dönüştüğüm beğenilmeye aç, küskün o kadın gibi değil… Ve bu yüzden de hiç canımı yakmıyor o görüntü. Aksine seyretmeye doyamıyorum bir türlü. “ Bu kadın ben’im!” diyorum.

Beğen