KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 1334 Okunma
- 2 Yorum
- 0 Beğeni
ŞİZOFREN KIZGINLIK...
Herhangi bir günün akşamı… Karanlık çoktan indi üzerimize. İçimde öyle bir his var ki, dünyadaki her zerreyi boğmaya yeter! Elime bir parça taş almaya karar verdi bedenim. Hem de aklıma hiç danışmadan… Taş yolun iki yanına sıralı evlerden başka bir tek ben varım sokakta. Elimdeki taş parçası irice.
-At!… diyor. Beni, yalvarırım salıver...
-Yapamam… diyorum. Seni salmak başka şeyleri parçalamak demek. Bunu yapmak yürek ister!
Yalvaran bakışlarını kızgınlık bürüyor bir an. Bedenim de uyarak taşın kızgınlığına, zorluyor beni.
-At, fırlat beni. Bırak da bir şeyleri parçalayayım! Sen de kızgın değil misin dünyaya? Ne çıkar bir bölümü, ufacık bir zerresi parçalansa? Koca dünyayı yüz yerinden baltalasan bile yok edemezsin, benim gibi zavallı bir taş parçası ne yapabilir sanıyorsun da korkuyorsun? Bırak da önüme ilk çıkandan biraz öç alayım…
Haklı olabilir mi? Ben de kızgınım, hem de çok… Ama boş verdim çoktan her şeyi. Yaşamayı, sevmeyi, intikamı, acıyı… Ölümü bile görmüyor gözüm; oysa ki tam da ensemde nefesi.
-Bırak beni, bırak diyorum bırak! At elinden karşına ilk çıkan her neyse fırlat; öfkemin sesini duy! Ne olur özgür bırak beni, öyle bir fırlat ki kaslarının tüm gücüyle, rüzgarın kamçısını hissedebileyim omuzlarımda.
Dayanamayacak gibiyim artık. Bırak gitsin! Aklımın hala haberi yok havaya kalkan kolumdan; tıpkı gerçeklerden de haberinin olmadığı gibi. Vücudum öyle istekli ki o enerjiyi dışa vurmaya, öyle istekli ki titriyor! Göğün karanlığında fırlıyor taş avcumdan. Rüzgarla oynaşmasından çıkan asabi ıslıkla beraber, ağır çekim hızlı zamanda bulduğu ilk atom parçalarına çarpıp koparıyor onları. Karşımdaki camın bin parçaya bölünmesinin acı çığlıklarıyla gerçeğe uyanıyor zavallı aklım.
Kaçıyorum…
Kaçıyorum gidebildiğim kadar uzağa. Ve küçücük bir an, bana minnet duyan ortağım taşın gözünden görüyorum kendimi: Ağır çekimle de olsa o kadar hızlı koşuyorum ki, bomboş ıssız sokağın karanlık noktasına karışmam, yalnızca kısacık bir an’ı hapsedebiliyor içine…
_merve yekta_
YORUMLAR
hayatımda okuduğum en mükemmel yazı bu.okadar mütiş bir yazı ki okadar iyi anlatılmış ki zorlanmadan ezberledim.bunu yazanıda aldım hayal dünyamdan içeri.yaşamayan sizin kadar içten ve kaliteli anlatamaz.''hayal'' yazınızıda ezberlemek istiyorum mutlaka.yaşadığınız duygular,hissettikleriniz birçok insanın bütün hayatı boyunca hissedemeyeceği,anlayamayacağı duygulardır!bu yazı cinnet esnasında yazılmışa benziyor.ve bir okadarda boşvermişlikle.
sarı karanlık tarafından 1/4/2011 9:05:19 PM zamanında düzenlenmiştir.
Ben de kızgınım, hem de çok… Ama boş verdim çoktan her şeyi. Yaşamayı, sevmeyi, intikamı, acıyı… Ölümü bile görmüyor gözüm; oysa ki tam da ensemde nefesi.
Hemen hepimizin bazı anlar hissettiği, yaşadığı duygular.
İçseldi, kutlarım yazarı.
