KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 837 Okunma
- 2 Yorum
- 1 Beğeni
Yalnızlığın resmi
Geceleri uykusuz kalınca bir şeyler çiziyorum yatağımın üstündeki tavana. Çizdiklerim özlediğim yüzlere, gidip gördüğüm güzel yerlere, attığım kahkahalara, söylediğim şarkılara benziyor. Gözlerimi kırpınca da siliniveriyor. Penceredeki tüller nazenin bir kadının ince bedeni gibi kıvrılıyor. Arada bir uzanıp şefkatle yüzümü okşuyor.
Etten bir kaleyim ben. Dışarıdan yüksek ve kalın surları olan geçit vermez bir duvar. Ganimetleri yağmalansa da, kaynakları kurutulsa da, sevdaları tükense de, masalları bitse de dikiliyor sessizce ayakta. Zorba ise benim gibi değil, o hep ileri bakıyor, öleceğini düşünmüyor, ölmeye dair en büyük korkusu geride bırakacağı kadınlardır, o yüzden yaşlandıkça çapkınlaşıyor, çapkınlaştıkça gençleşiyor... “Zorba” diyorum, “Nasıl başarıyorsun bunu?” Dönüp, “Dur sana bir raksla anlatayım Patron” diyor ve kollarını bir kartal gibi açarak, kendine özgü dansını icra etmeye başlıyor. Bedeni hızlı ve kıvrak devinirken ruhu zamana meydan okuyor, terütaze oluyor, heybeti artıyor. Hareketleri bana sadece umursamazlığı, cesareti ve tutkuyu çağrıştırıyor. Zorbanın yüreği en ateşli acıların uzun süre demirleyemeyeceği kadar yumuşak fakat zafiyet göstermeden kendisini akıntıya bırakmayı biliyor. Ne de olsa eninde sonunda hepimizin akıp gideceği delik aynı!
Şimdi odamın içinde uzaklarda, güneşin altında oynayan çocukların kahkahaları yankılanıyor. Onların arasında buluyorum kendimi. Büyük olmama rağmen beni de alıyorlar oyunlarına. Neşeli şarkılar uyduruyorlar. Sonra da içimdeki küskün çocukla barıştırıyorlar beni. Yine kapatıyorum gözlerimi. Açınca odamın tavanı. Yüzler ve kahkahalar silinmemiş. Bu sefer silinen yalnızlığın resmi!..
YORUMLAR
Yalnızlığın resmi bazen gökkuşağı gibi rengarenk olabiliyor bazende siyahın en koyu renklerinin içinde bir nebze gün ışığına hasret kalabiliyorsunuz.Yalnız kalmak isteyipte kalamadığınızda kalabalıkların yanızlığı, sevdikleriniz sizi terk ettiğinde ayaklarından birini kaybeden sandalye misali ayakta kalmakta zorlandığınızı hissettiğinizdeki yalnızlık veya bir arkadaşınız, dostunuz, sevdiğiniz, hayatınızın anlamını yitirdiğinizde hissettiğiniz yalnızlık vb...Herkesin yalnızlık malzemeleri ortak olsa bile tarifi farklı ortaya çıkan yemeğin tadıda bu anlamda değişkenlik gösterse de içindeki çocuğun elini bırakmamanın her yalnız yüreğe iyi geldiğini söyleyebiliriz.Sonu umutlu bir yalnızlık tarifiydi okuduğumuz.Elinize sağlık.
Kısacık ama güzel bir yazı.
Güzel cümlelerin, bir çırpıda akıp geçen resitali.
Tadı damağımızda mı kaldı ne?
