Sevgilim,sevdiğim...

Sen benim ezberim,aldığım nefesim,içtiğim suyum,gördüğüm gözümsün.Sen hiç bir zaman sırrını bilemediğim gizemli bir adam,ben yolunu bulmaya çalışan kayıp aşık.Öyle bir yerdeyim ki şimdi; varla yok arası gibi.Tutmaya çalışsam ellerini tutabilirim ama o bırakma korkusu var ya,insanı içten içe eritip bitiren korku.Evet,korkuyorum;seni kaybetmekten değil,senin kalbinde yer edinemeyip kaybolmaktan korkuyorum.
Etrafımı saran ateş çemberi,öyle büyük dumanlar çıkartıyor ki,nefesine benzetiyorum hep.Böyle sinsice,yavaş yavaş boğmaya çalışarak.Canımı yakan bir şeyler var,uyku uyumak hak getire,artık konuşmaya bile mecalim yok,sadece ve sadece görmeyi umduğum gözlerine bakabilmeye gücüm kaldı.Çünkü bir tek onlar sahici;dil inkar eder,kalp yanar,beyin durur,ama bir tek o kalır derinliklerinde.

Artık geçmişe bakıp da acı çekmek değil,geleceğe bakıp umutla,mutlulukla ve en önemlisi seninle yaşamak istiyorum.Geçici kör heves gibi değil,kalıcı bir aşk gibi.Sonsuza kadar bitmesini istemediğim sen gibi.Bir avuç Dua ile,bir ömür boyu mutluluk gibi...