Her şey de olduğu gibi sevginin de ölçüleri ve dereceleri vardır. Kimi insan değer verdiği dostluğu için, her türlü fedakârlığa katlanmayı göze alırken, kimileride dostluğu sadece geçici menfaatlerine bir maske olarak kullanmayı marifet sayar. Sevgi, dostluk, aslında insanı insan yapan en büyük erdemlerdendir. Her insanın dostluktan, sevgiden ve aşktan yana hayatının bir dönemini etkileyen birileri mutlaka var ola gelmiştir, çoğu zaman pasaklı gibi görünen belki de bazılarının konuşmaya bile değer bulmadıkları bazı insanların iç dünyasına girmeyi başarabilirsek, o dünyada daha yazılmamış fakat, bir zamanlar yaşanmış nice sevdalara, nice ayrılıklara, fedakârlıklara ve gizemlere şahit oluruz. Aslında insanoğlu ister bilincinde olsun isterse olmasın, yaratılış itibariyle, insan olması itibariyle, yaşı kaç olursa olsun, muhakkak yüreğinin bir köşesinde, sevgiye dair bir kıvılcım barındırır, bazen hiç umulmadık bir yerde, hiç umulmadık bir zamanda bu kıvılcım bir aleve dönüşür ve insanı yaşadığı çevreden alıp, başka bir boyuta taşırcasına, bir mecnun misali çöllerde gezdirir, acı verse de zevk alır insan, yüreğindeki tanımlayamadığı bu ruhsal ve sevdasal olaylardan. Bir sarhoş misâli bilincini yitirircesine geçer kendinden, hatalar yapar, sevgilisi uğruna, her şeyini feda edecek seviyeye gelir, onu artık kalbinde başka bir gözle görür ve büyütür, bulanır önce yüreğindeki deryalar, sonra durulur ve gelir kendine, o artık diğer insanların nazarında normal biri olarak görülmese de, bulmuştur kendini çözmüştür yüreğindeki sırları.
Her insan makamı ve mevkisi ne olursa olsun önemsenmeyi ister, bu duygu daha çocukluk günlerinde başlar, diyelim anne yada babasına bir şeyler anlatmak isteyen beş yaşındaki bir çocuk eğer dinlenmediğini önemsenmediğini anlarsa hırçınlaşır, var olduğunu hissettirmek için türlü türlü yollara başvurur tâki dinlendiğini önemsendiğini hissedene kadar bunu sürdürür. Önemsenmek insanın kendine olan güven duygusunu artırmasının yanı sıra, farkında olmadığı bazı faydalı özelliklerinin, açığa çıkmasına da sebep olur. Düşünün birisi var sizi önemsiyor, sizi arada sırada da olsa arıyor, hal hatır soruyor, derdinizle dert taş, sırrınızla sırdaş oluyor ve sizinle üzülüp, sizinle seviniyor ve bütün bunları siz hissediyorsunuz ve bu his size tanımlayamadığınız bir mutluluk, huzur ve güven veriyor. Bilincindesiniz ki arkadaşınız yada dostunuz ve yahut sevdiğiniz her ne sıfatla tanımlarsanız tanımlayın, hatalarınızla sevaplarınızla dürüstçe, içten pazarlıksız sırf sizi siz olduğunuz için, size dostluğunu, arkadaşlığını ve sevgisini ikram ediyor, işte bu değişik bir duygudur ve bu duygu tanımlanamaz bir huzur verir insana.
Bir şarkı dinlediğinizi düşünün her insanın bir şarkısı yokmudur, hani dökülürken dudaklardan, geçmişe açılan bir kapı olup da, alıp götürür ya bir zamanlar yaşanan anıların iklimlerine, dalar ya insan yaşadığı dünyadan uzaklaşarak bazı duygulara, anımsar ya bazı şeyleri, sevdadan yana dostluktan yana aşktan yana hisseder ya yaşayamadıklarını yada yaşadıkları anılarını, bir şarkısı vardır her insanın hayatının bir romanı olduğu gibi bir de şarkısı vardır.
Her insanın kardelen misali bir çiçeği vardır yüreğinde büyüttüğü ve beklediği bir baharı vardır ve bütün bunların ötesinde bir Leylası vardır özlemini çektiği bir Leylası her insanın.


Erzurumlu Hayrettin KIZILOĞLU


(KIZILOĞUZ BEYİ)