KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
İlk Cinayet
İlk Cinayet
Tecrübeyi reddeden tek şey ağrıdır
Düşmemek için tutunduğum o pencere kenarında
Bulutları beklerken fark ettim bunu
Oysa kaçıncı uğrayışıdır aynı ağrının
Her defasında kalbimde patlayarak
Ağlardım
Onu pışpışlayacak sözler arardım
Ya da çıkarıp atacak bir kahraman mevsim
Kedi merdivenlerinden dahi medet ummuşluğum vardı
Yeni bir yıldan neler bekleyebilirdim artık siz düşünün
Ki “beklemek”
Benim böyle bir hakkım yoktu, suçluydum.
Tam ortadan ikiye böldüm, iyi niyetli bir nehri
Ve göğü yaraladım kaçarken
Bu iyi olmadı, şahidim kızgın göktü
Suçluydum ben
Yanlış anladım ilk günden beri bütün kutsal kitapları
Ah benim pervasız ellerim
Şu cepsiz hayata sığamadılar hiç
Beceremedim kendi rayımda gitmeyi
Gölgelere tutunulmaz dedi ellerimi sımsıkı saran kelepçeler
Ben de bilirdim ses gibi seyyahtı gölgeler
Bağışlayın beni
Yine kaçırdım çeyrek asırdır beklediğim gündüzü
Bağışlayın beni
İçim bir çöl kadar kuru şimdi.
Sinem Ilgın Omay
YORUMLAR
duygularınızı çok iyi kaleme döküyorsunuz, okurken insan bazen içinden tam da böyle diyecektim diye içinden geçiriyor.
Yanlış anladım ilk günden beri bütün kutsal kitapları burası çok hoşuma gitti bir de.
O qué
Ne mutlu bana böyle hissetirebildiysem
Güzel yorumlarınıza teşekkür ederim ben de...
Eksik olmayın.
“Yine kaçırdım çeyrek asırdır beklediğim gündüzü”
Valla ne diyim, ahanda yarım asrı solladım ben o dediğin “gündüzü” hala göremedim. Şükrolsun tecrübeyi reddedecek kadar ağrım sızım olmadığından gönül rahatlığı ile bir kaç nasihatte bulunabilirim sana (hariçten gazel saymazsan eğer)
Nasihat 1-Saat kur
Nasihat 2-Üzerine sıkı bir şeyler al(hani gündüzü bekliyosunya, sabah gün ağarmaya yakın serin olur üşütmeyesin babından)
Nasihat 3-Umudunu kaybetme
Hatırlayanlar bilir, seksenli yılların hemen başında "Sylvester Stallone"nin "İlk Kan" isimli filmini. Bir sahnesi vardı hiç unutmam. Namı diğer"John Rambo" ortalığın anasını ağlatmış, tarumar etmiş ve mola verildiği bir anda komutanı ile dertleşmektedir. Komutan kasabadaki "Batı Şeria" vaziyetini gördükten sonra mealen;"oğlum sen manyakmısın, ne yaptın böyle ayıp değil mi" şeklindeki sitemine bizim Rambo o meşhur cevabını verir;
"İLK KANI ONLAR DÖKTÜ".
Sahi "ilk kanı" kim dökmüştü kim, cinayeti bilahare çözeriz
Not:Yafu sende bi kurtulamadın gitti şu melankoliden ha :-)
Tebrikler, selamlar kardeşime
Ağyar tarafından 5/31/2014 5:47:24 PM zamanında düzenlenmiştir.
O qué
Epey bi güldükten sonra ...
ah napayım beni de böyle hatırlayın vakti zamaninda bir aptal kiz vardı vara yoğa(kibarcası) dertlenirdi deyin.
Aslında kalem kağıt elimde değilken gayet neşeli biriyim fekat nedendir bilmem bişeyler karalayim dediğimde hep böyle oluyor.
Sanırım bilinçaltim altüst ;D
sen bakma yazdıklarıma ben normal biriyim :)
Neşeli ve gündüz gibi yorumun için teşekkür ederim
nasihatlarına gelince özellikle şu hırka çok mantıklı :p
Daimi Hürmetle efenim daimiii. ..
İnsanın içindeki gece karalarını, gündüzün bilinmeyen kare köklerine dökmesine benzer bir yazıydı...
O sırada, elektrikler kesilmiş. Çarpmalar, bölmeler, toplama ve çıkartmalar çocuk bahçesinde gelecekten habersiz, salıncakta sallanıyordu.
Yanlarına gidip, nasılsınız diye sormaya çekindim. Salıncak öyle güzel uçuyordu ki!...
Geçimsizdir bazan ellerim. Göçüp gitmek isterler bedenimden hariç bir yöne doğru. O vakitlerde yükselir sesi karanlığın. Yankısı büyür aynada yüzümün. Çekilmez olurum böyle zamanlarda. Kuvvetten düşer inanmak hevesim güzele, iyiye dair. Şanslıysam açık bir kapı bulup çıkarım dışıma. Yok eğer çıkamazsam, baskın yemiş güllere benzerim. Böyle güller hep solmak içindir bilirim.
Hoştu yazı çok. Üzerine söyletip düşündürtenlerdendi. Tebrikle.
