YALNIZLIK
Yalnızım.
Yalnızlığımı sevdiğim zamanlar oluyor ama gerçekten yalnız olduğum zamanlar bunlar….
Üniversitedeki tek kişilik dairemde,Konya daki tek kişilik odamda mutlu oluyorum.Çünkü yalnızlığım öylece ortada duruyor,biraz masum ve ben onu kabul ediyorum.Ama kalabalıkta yalnız olmak içimi acıtıyor.Yalnızlığım kalabalığın arkasına saklanıyor.Ve ben unutuyorum o an yalnızlığımı.Ve güveniyorum kalabalık yalandan neşelere,kahkahalara.Ama bir anda yalnızlığım tekrar ortaya çıkıyor.Daha güçlü,daha heybetli duruyor karşımda.Bu defa onu kabul etmek istemiyorum,korkuyorum ama başka seçimim olmuyor.gözyaşları için de sarılıyorum ve o heybetli omuzlarından bakıyorum etrafıma.kimseyi göremiyorum……..
O zaman anlıyorum sarılabileceğim tek şeyin yalnızlığım olduğunu.
B u r c u
13.03.08 erzurum