HEPİMİZ ÇÖPÇÜYÜZ

Bir sabah Bursa’da, Yeşil Türbe Önünden geçiyordum.
Herkes sabah telaşında; işçiler, memurlar, öğrenciler,
kediler, kuşlar… nasibini aramak için yola çıkmışlar.
Belediye temizlik görevlileri de, birisi caddenin başından
diğeri sonundan başlayarak temizlik yapıyorlardı.
Birisi diğerine bağırarak sesini duyurmaya çalışıyordu:
-“Heeey çöpçü baksana!!!”
Diğeri duydu bu hitabı. “eyvah dedim sabah sabah kavga
edecekler”
Hayır kavga etmediler, diğeri tebessüm etti ve
aynı ses tonuyla cevapladı :
“-Ben çöpçüyüm de, sen kaymakam mısın ha?!!”
dedi.
Doğruydu sözü ve de haklıydı…
/
Bugüne yorumlarsak:
-Seçen, seçtiğinden kaygılı.
-Emekçi, emeğinden, canından endişeli.
-Memur, amirinden şüpheli.
Seçilen, her şeyden kuşkulu.
Keşke; “Hepimiz aciziz” “hepimiz çöpçüyüz”
“hepimiz fani kuluz” “hepimiz çöp üretiyoruz”
diyebilsek, çözüme yeni bir yol açabiliriz galiba?...

CEMİYETTEN BİR PARÇA OLABİLMEK

Söz temizlikten açılmışken, başka bir anımı anlatayım.
Görev yaptığım bir kurumda, farklı farklı birimler
aynı ortak mutfağı kullanıyorduk.
Tabelada da, “bulduğun gibi bırak” yazdığı için
hiçbir zaman da pırıl pırıl bir mutfak düzeni
ile karşılaşmak mümkün değildi.
Çünkü dağınık bulan, dağınık bırakıyordu.
Haliyle bu durum beni, görevim olmasa da
rahatsız ediyordu. Bu gidişatı düzeltmek için
bir adım attım. Her dağınık bulduğum
mutfağı düzeltip, temiz bıraktım.
Ama yine kimse, temiz bırakılan
mutfağı, temizleyip terk etmiyordu.
deterjan ve sünger sanki yontma taş devri
için üretilmiş gereksiz şeylerdi.(!)
Dağınık bırakılan mutfağı da,
adeta “melekler temizliyor” diye
düşünmüş olmalılar ki, temizlik
yapanı da merak etmiyorlardı.
Artık tabelayı değiştirip, ders vermenin
zamanı gelmişti.
Mutfakta devrim yaptım ve aşağıdaki
tabelayı astım.
O günden sonra da deterjan ve sünger
de mutfakta boş boş durmaktan kurtulmuştu.
Yeni tabela yazımız şuydu:
“Sen insanlık yolunda çalış ve öl,
Cesedini melekler de yıkar
Ama dünyalık çöpünü meleklere bırakma.
Mutfaktaki gereçler ise, kendi kendini
Temizleyen nano-teknolojik ürünler değildir.
Suya, sabuna, insan emeğine ihtiyaç var
Bulduğun gibi değil, bulmak istediğin gibi bırak”

SAHTE SAYGI - GEREKSİZ İLGİ

Bir yazardan dinlemiştim.
Caddede karşılaştığı meraklı bir
kitleyle ayaküstü sohbet ediyormuş.
Bir ilgi bir alaka ki, sorma gitsin.
“hocam seni her gün okuyoruz”
“Bu vatanın sizin gibi yazarlara ihtiyacı var”
“Kaleminiz daim olsun”
gibi bir sürü methiyeler….
Tabi konu dağılmış, günlük dedikodu
ve geçim derdine gelmiş.
Meraklı okurlardan birisi ağzından kaçırmış:
“Hocam siz hangi gazetede yazıyordunuz?”
Mesajı aldınız değil mi?
Yazarı hiç takip etmedikleri ortaya çıkmıştı böylece.
Yazarın, nerede değil ne yazdığı önemliydi aslında…

Anılar devam edecek…
Hoşça kalın, dostça kalın
Ali Rıza Malkoç
23/05/2014