Sadece Hayaldi...

• 20 Mayıs 2014 Salı 10:15:32

Merhaba sevdiceğim,

Bu mektubu yazıyorum çünkü artık senin kaybedebileceğin bir BEN ya da bir SEN yoksun.Şu birkaç aydır belki beni en çok dinleyen oldun,SESSİZLİĞİMDE bile...ve şimdi ben hayatımda bir zamanlar çok önemli bir dinleyici olan SENİN YOKLUĞUYLA boğuşuyorum.

İnsan ne kadar çok şey söylese,ya da elinden geldiğince kendini ifade etsede derinlerde bir şeyler kalıyor,artçı depremler olarak,seyrek aralıklarla ruhu ve bedeni vermeye devam ediyor.Geçen gün evde bir ay önce sana yazdığım denemeyi okudum ve şimdiki benle o zamanki benle karşılaştırdım.Evet,çok değişmişim.O heyecan,o sevgi...bir varmış bir yokmuş.İşte bu günler hayatın BİZLİ kısmının anlamını yitirmeye çabaladığı BİZLİ umutların tükendiği anlardan birkaçı.Kendini kandırma işinin karşılıklı olmazsa yürümeyeceğini anladım,yürüyemeyeceğini öğrendim.Kafandaki,yüreğindeki şüpheler yaraladı beni ve seni.İnan böyle dönemlerde geriye dönüp sürekli sorguluyor kendisini ve karşısındakini,içindeki öfkeyi,şefkati...Eskiye dönüp sürekli sorguluyor kendisini ve o güzel günleri hatırladıkça yüzümde ısrarcı da olsa buruk bir gülümsemeyle oturuyorum,yumuşamadan edemiyorum.Eskiye olan sonsuz ama yıpratıcı bağlılığım bana hiç düşünmeediğim şeyler yaptırdı.Artık sende geçmişimin bir parçası olacaksın,izin alacak,arada bir hissettirecek kendisini, hiç olmadık zamanlarda...Eskisinden daha da güçlüyüm.Başım dik,utanmıyorum beni ben yapanlardan.Senin ve benimde bir ilişki yürütebilmemiz zormuş aslında,düşündümde...Olmazmış,ama bilmek için yaşamamız gerekirdi,kim ne derse desin.YAŞANDI ve BİTTİ.Hepsi gerçekti tarafımdan...tüm söylenenler,tüm yaşananlar,tüm hissedilenler ve tüm söylenemeyenler...Yaşandığı zaman içinde güzeldi yaşananlar,ne kadar kötü biterse bitsin...geriye kalanlarsa gerçekleştirilmemiş hayaller ve başka birkaç şey...Şu anda inanılmaz derecede sinirli,öfkeli olsam dahi,biliyorum ki yıllar sonra hayatımda,hatıramda gençliğime dair güzel ve acı bir çizgi olarak kalacaksın.Nereden başladığımızı unuttuğum,sonunu bilmediğim bir yoldayım seninle.Bazen dursanda devam ettim,sonra alışmak çok zor oldu.Çünkü derin korkularım vardı dursanda devam ettim ve yeşil umutlarım vardı endişelerimin üstünde.Asla benim olmayacak bir varlık gibi geliyordun bana.Zaten öyleymiş...Belki herşeyi değiştirebilirim umutları...Seninde beni düşünmeni,benim için endişelenmeni,beni sevmeni,çekip çevirmeni istiyordum ama bir gün BEN YOKUM,SEVMİYORUM,İSTEMİYORUM! deyip çekip gideceğini unutmuşum.Beynim ruhumu acıtıyor farkiında değil ama kalbime zarar veriyor umrunda değil.Bu hikayede en masum kişi benim!Ben sadece SEVDİM ama ÇOK SEVDİM...bu yüzden gerçekleri,senin hatalarını göremiyordum,yine bu yüzden BEN KAYBETTİM.Severken bile yanlış kişiyi sevmişim,bunu anladım...Yüzümü güneşe çevirirken gölgeleri arkada,en karanlık gecelere bırakırdım.Şimdi tam tersi...Senin yüzünden gölgelerde,en karanlık gecelerde yaşıyorum.Senin yüzünden sevemiyorum,senin yüzünden inanmıyorum,senin yüzünden en masum insana bile güvenmiyorum,senin yüzünden seni severken başkasını öldürdüm.Bir söz vardır : BİR İNSANIN SİZDEN NEFRET ETMESİNİ İSTİYORSANIZ,ÇOK SEVİN diye...Bende de aynen öyle oldu.Benden nefret etmen,beni sevmemen için galiba çok sevdim,çok değer verdim ve çok ilgi gösterdim...Gerçekleri artık görebiliyorum.Yalanlarını,herşeyi...Ben senin herşeyini bildiğim halde,senin herşeyini gördüğüm halde kabul ettim.Ben seni SEN OLDUĞUN İÇİN kabul ettim.Senin kalp gözün körelmiş,hiçbir şeye inanamaz hale gelmişsin.Her gün düşünüyorum.Kendi kendime... ’Allahım neden ama neden’ sonra ’nasıl hesap verecek,nasıl bir genç kızın gözyaşlarının hesabını verecek ! diyorum.Sana beddua bile edemiyorum.Sadece korkuyorum...Allah kahretmesin ki sevdiğim için korkuyorum...bu dünya için değil, diğer dünya için korkuyorum! ’Allahım nasıl hesap verecek,ne olur kendine gelsin diyorum’.Ben gökyüzünü seyretmeyi,gökyüzüne bakarken Allaha dua etmeyi çok severdim.Yıldızlara bakarken seni hatırlar ,senin için dua ederdim.Ama şimdi...şimdi perdeyi örtmüşüm,gökyüzüne bakamıyorum.Ezan dinlemeyiçok severdim,şimdi dinleyemiyorum bile,senin ezanı dinlemeyi sevdiğini bildiğim için dinlemiyorum.Senin yüzünden namaz kılamıyorum çünkü namaz kılışını hatırlıyorum,namaz kılarsam senin gibi vicdansız olacağımı,Allaha karşı utanırım diye kılamıyorum.Hastanedeyken beni vicdansızca nasıl bıraktığını,yalancılıkla suçladığını,çocuk yerine koyduğunu,takıntılı bir kız olarak gösterdiğini hatırlıyorum.Buna rağmen ben ’evet ’ dedim.Kabul ettim ne dediysen... !Beni böyle bilsinler ama yeterki bana karşı nefretle bakmasın,arkadaşlığı bitmesin ’ dedim.Hala bir yerde iyi olduğuna inanıyorum...sonra ’ iyiy olsaydı benim bu kadar üzülmeme göz yummazdı,yanımda olurdu,onu sevmeyen kişiyle değilde benimle konuşması gerekirdi,yanımda yinede olurdu ’ dedim.Evet,yaşım küçük olabilir ama kocaman kalbimin temizliği var.Ve bu kalbi sen kirli duygularla kirlettin.Sen bunu bildiğin halde duygularımla oynadın ya da ben oynanmasına izin verdim.Zaten burda en büyük suçlu benim.Ben izin vermeseydim,ben umutlanmasaydım,görebilseydim yalan söyleyişlerini,benimle oyun oynadığını belkide bu kadar üzülmezdim,bu kadar sevmezdim.Hani senin dediğin gibi ’bir insanı sevsende gider,sevmesende gider ’ diye.Senin en ufak bir cümleni unutmuyorum!Unutmaya çalışıyorum çünkü biliyorum imkansız! Unutmak zorundayım seni ve lütfen bana yardımcı ol! Bana yardımcı olmak istiyorsan benden de,arkadaş çevremdende uzak dur!Seni çevremde istemiyorum.Senin Mardinde varlığın bile beni üzüyor.Sen evinde ’ lay lay lom ’ bir ortamla uyanırken,ben artık zor da olsa bir gülümsememle herkesi uyandırıyorum.Sen orda burda hayatını yaşarken,ben senin yüzünden herkese tedirgin davranıyorum,onları üzüyorum çünkü herkesi senin gibi vicdansız,duygusuz,kalpsiz zannediyorum...Sadece dua ediyorum senin için...Biliyorum dua ederken bile içimden ediyorum,ellerimi açamıyorum bile...çünkü hakediyor musun diye üzülüyorum.Eskiden olsa ellerimi açar dua ederdim senin için...o günleri hatırladığım için,gururumu ayaklar altına aldığım için...ellerimi açamıyorum.Senin yüzünden erkeklerden,M........isimlilerden,Batmanlılardan nefret ediyorum.Herkesten nefret ediyorum ama senden nefret edemiyorum.Senden nefret etmek için bahaneler arıyorum ama yapamıyorum.Sadece çevremden,seni bana hatırlatacak yer,arkadaş çevremden uzak dur!En büyük pişmanlığım SENİ SEVMEK ve kendimi senin gözünde BASİTLEMEM...

Bu mektubu okuduğunda belkide artık nefret edecek,tiksineceksin benden.Beklerim senden,senin içindeki nefret dolu,öfkeli yüreğinden...Sana verdiğim değeri,güveni,sevgiyi haketmiyorsun.Gururumu ayaklar altına aldım SENİN İÇİN...
Teşekkür ederim senin sayende bunlar BANA TECRÜBE oldu.
Teşekkür ederim bunları YAŞATTIĞIN İÇİN.
Teşekkür ederim artık HİÇBİR ŞEYE TEMİZ bakmıyorum.
Ve ÖZÜRDİLERİM SENİ SEVDİĞİM İÇİN,SANA KENDİMDEN ÇOK DEĞER VERDİĞİM İÇİN...

Neslihan DİNÇ