KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 639 Okunma
- 2 Yorum
- 0 Beğeni
Söz Biter; ya ötesi?
Sınırları zorladıkça eksik kalan parçaları tamamlıyor gibiyim.
Dün çocuk aklımla sorduğum sorulara bugün olanca yetkinliğimle cevap verdiğimi fark ediyorum. Ardı sıra ağzımdan çıkan her sözcüğe, her soru cümlesine şimdi noktaları bol cümleler kuruyorum.
Sakinliğimi koruyorum, çünkü konuşmaya yetecek cümlelerim yok. Ya da cümleleri kuracak gücü kendimde bulamıyorum. Herkes konuşmaya yetecek harfleri nereden buluyor, ağlamak denen o eylem neyle yapılıyordu, nasıl oluyordu da parçaları bütünleyemiyorum ben.
" İçi yanmak" deyimiyle kurduğumuz mecazi cümleler bugün ne kadar da gerçekçi. Bu zamana kadar yaşamış olduğum olanca hüzün ve ve onlarca hüzün de neymiş ki?
Bugün üzerinde giyecek bir parça giysisi olmayan kimsesiz bir çocuğu güldüremedikten sonra neye yarar dolaplar dolusu elbise. Ya da benim varlığım, yaralılara merhem olamadıktan sonra cümlelerim, ne için bütün bu yazdıklarım...
Sözün bittiği yerdeyim.
Çünkü susmak hiç bu kadar korkunç gelmemişti. Ve bağıra bağıra içimi bu kadar parçalamamıştım daha önce. Hissizlik denen şey duygu kaybı mıydı?
Sahip olduğum her şeyi sorguladım bugün. Aslında hiçbir şeyin sahibi olamadığım sonucu ortada. Paha biçtiğimiz değerlerimiz ve uğruna birbirimizi kırıp döktüğümüz onlarca parça,insanlıktan soyut, bencilce...
Günler sonra tarihi belli bir sır değil mi sonumuz?
Bugün içim yakan şahit olduklarım ve gördükçe içimi sızlatan gerçekler. Her gün üstüne bir yenisi ekleniyor, katlandıkça çirkinliklerine bürünüyor bütün bildik yüzler. Yasını tuttuğumuzun ertesi düğünler kuruluyor; arka mahallelerde. İnsan insana kıyıyor...
Sonra geçiyor işte. Her şey olağan haline dönüyor.
Sorularıma cevap buluyorum bir bir.
Önce dünyayı gerçekten büyük bir şey sanırdım; ucu bucağı görünmez, baştan sona gidilmez bir diyar.
Şimdi öğrendim ki o diyar küçücük ve üstünde onlarca karınca var..
Önceden sanırdım ki her insan eşit birbirine;
Öğrendim ki eşitlik kuru cümleler bitinceye kadar.
Oysa hesapta olmayan bir gerçek var; haksız yere akıtılan bir damla gözyaşının bile hesabı var.
Dua; yitirdiklerimize,
Sabır; geride kalanlara...
Ve en çok da çocuklara; "umut."
Her sorumun cevabını buluyorum bir bir.Kimisine yarım yamalak kimisine ise cümleler dolusu. Sahip olduğum her şeyi soyutluyorum kendimden. Pamuk ipliğine bağlı ruhlarımız değil mi? Ne bırakabilirim telaşı benimki; insanlık adına.
Belki hala yaşıyordur; içimizde bir yerlerde o deli kahraman, o evrene hükmeden aydınlık, belki hala yaşıyordur ; insanlık!
Sözün ötesi yok!
Bittiği yerdeyim bugün.
.N.K -2014
YORUMLAR
İki kez okudum bu çalışmayı.
Karadenizliyiz, her şeyin çabucak üstüne atlarız;
her şeyi anında, bazen de çok düşünmeden, lambur lumbur yaparız ya;
bu kez öyle yapmadım.
İki kez okudum. üstelik de sindire sindire okudum.
Bazı cümlelerde, uzunca bir süre soluklandım.
Hayattan, duygulardan, gerçeklerden, kendimden bir şeyler aradım.
Bazı bölümlerde duygulandım, hüzün rüzgarları esti gönlümde.
Bazılarında, bir buruk tebessüm krizine yakalandım.
Ve,
şu sonuca vardım ki;
duygularını gerçekten çok başarılı bir şekilde dizginlemeyi becerebilmekte yazarımız.
Çok enteresan, çok dikkat çekiciydi bu durum.
O kadar çok şey yazmış,
o kadar çok problemi dile getirmiş,
o kadar çok sıkıntıyı tariflemiş de;
genelleyerek de olsa, hiç kimsenin kalbini kırmamış.
Her bir şeyi usulünce yazmış, çizmiş, anlatmış.
Biz olsaydık,
çoktan fırtınalar koparır,
dalgalarda boğardık insanları.
Beli alenen yapmazdık ama,
usulünce küfür bile ederdik.
Ne yazmalı.
Sustum ve okudum sadece.
İnsanın kendini ifade etmesinin ne güzel yolları varmış.
Bravo diyorum.
Sihirli Kalem
Kime kızmalı, kimi kırmalı bu durumda...
Güçlü gözlemleriniz ve çözümlemeleriniz var, çok teşekkürler ....
Of ki of...
Bir bir dile gelmiş ne hissediyorsam ve bir o kadar kanayan yüreklerin çığlığı.
Ben ümidimi iyice yitirdim insanlıktan.
Aynı noktadayım tam da bulunduğunuz noktada. Ve ne yazık ki hipotezim kanıtlandı ve eminim de...
Ne eşitlik söz konusu bu düzenekte ne de merhamet.
Umarım ve dilerim ki yitip gitmiş farkındalık dürtüsü bir şekilde yerini bulur da belki bir gün aklımız başımıza gelir. Tabii ki vakit çok daraldı. Kim bilir...
Yüreğinize sağlık...
Sihirli Kalem
tek cümlede ne de güzel özetlediniz anlatmak istediğimi;" of ki ne of!"
çok teşekkürler...
