Hayat çıkmaz sokağına düşmek, bazen ister istemez elimizden olmadan düşebiliyoruz. Nedir mi bunlar mesela yalnızlık, öylesine çıkmaz bir yol sanırız yalnızlığı sanki bunun ile başa çıkmanın tüm yolları kapalı imiş gibi.

Aslında kendini dinleme ,yapacağın kararların arifesinde bir yol arkadaşıdır yalnızlık. Ama bir yere kadar, beynimizi, düşlerimizi hayatımızı sessizliğin anaforuna düşürmeden son vermek gerekir. Kitap, sinema arkadaşlar ile muhabbet bundan kurtulmanın yoludur.

Yoksa çaresizliğe düşersiniz. Ha bu arada Yüce Allah aklımıza gelirse bu yalnızlığa en güzel çaredir. Acizliğimizi bilmek yüce Rahman’a sığınmak en güzelidir. Ama bazen unuturuz bu yoldan hiç geçmeden kendi yalnızlığımızla baş başa kalırız.

Bunun apaçık gerçeği ile karşı karşıya kaldığınızda, eğer hala bir dost arkadaş bulamadınız ise, hayat kafanızı şişirir bıkarsınız ve hayat devamlı size, yeni dostlar ve arkadaşlar bulmanızı kulağınıza fısıldar.. Korkmayın sadece hayata kulak verin.

Hayat size gülümsüyor ve yanağınıza bir öpücük kondurmuş ve sizin yanınızdadır, korkmayın.
Kendinize güvenin ve inanın kaldığınız ve takıldığınız bu anafordan kurtulmak için az gülümseyin.

Hatıraların o güzel anlamlı sokağında gezinin, kalbinize kulak verin, yeni dostluklar ve arkadaşlıklar için bir adım atın ve her şeyin ince detayına inmeyin yüzeysel takılın, gülümseyin gülümseyin en kısa zamanda fark edileceksiniz.

İçinizde koskocaman bir dünya taşıyorsunuz bununda farkına varın. Kapalı gönül kapınızın kapısını az açın, sevgiyi içeriye alın ve müdahale etmeden peşine düşün onu ümit ile gülümsemeleriniz ile besleyin, sevin doğayı ,kuşları insanları, sizi sevmeyeni de sevin kucaklayın. Bırakın kendinizi hayatın hafif esen rüzgârına ve pekte aceleci olmayın, hayatın yolunda yavaş adımlarla yürüyün.

Ağacın güzelliğini canlılığını, kuşlarla olan şen şakrak neşesini sesini duyun dinleyin, o güzelim ahenkli nihavent şarkısını dinleyin, gülümseyin. Selam ve dua ile.
Mehmet Aluç