Şeb-i Yeldamın Hatırasına

• 12 Mayıs 2014 Pazartesi 16:20:56

Ölümle yaşam arasında bir gece..
Gece uzun, hayatsa gecenin içinde bir damla. Akıp geçesi var geceden. Ne nefes alabilirimi ne de gülebilirim doyasıya. Bir gece ki o şeb-i yelda. Ne ellerinin izi kalacak artık ne de bir kahkaha. Ne büyük acı bu. "Allah’ım diyorum, Allah’ım" başka ne bir ses var gece de ne de bir seda. Şimdi diyorum gece mi daha zifiri içim mi? Zor diyorum, çıkmaz bu karanlık sabaha. Şimdi kim durduracak bu ateşi, kim delecek gecenin sessizliğini..
Ölmek diyorum, ne tuhaf ne keskin bir kılıç. Ne çok soru bıraktın şimdi sen bana. Yıkıpta geçtin hayatımdan. Keşke bir nefeslik ömür bıraksaydın bize. Gitmeseydin böyle bitmeyen bir gecede. Şimdi bir yalnızlık yemini içimde..
Gece diyorum, sen diyor sessizlik bana. Karanlık diyor, şafak diyor, yağmur diyor, böyle bir Ağustos ayında. Gece diyorum, gök diyor yıkıldı yıkılacak. İçim diyorum, çoktan harabe..
En uzun gecemin sabahı, keşkeler tükendi bende. Ama ne ölüm bitti ne de gece...