Bu kadara tevafuk olur yani.

Tam bu yazıya yorum yazmaya başlamıştım ki radyoda '' Aheste çek kürekleri mehtap uyanmasın '' Şarkısı başladı.


Evet sevgili Ema ''Aheste çek kürekleri mehtap uyanmasın ''


Sonuçta maraz da doğsa merhamete devam...Çünkü yüce Peygamber ne diyor: '' Merhamet etmeyene merhamet olunmaz.''

Selam ve sevgilerimle.

Çok değerli kalem dostum;yazımın nedenini bilmeden öylesine on ikiden vuran bir yazınızı ve düşünlerinizi paylaşmışsınız ki inanın şaşırdım.Evet dostluk güvenmek ne çok önemlidir hangi ilişki türü olursa olsun .Bazen insanlar iyi niyetlerimize karşılık sabırlarımıza karşılık bunun değerini anlamayıp yaptıkları hatalarından dolayı bir değil iki değil hoşgörüyü kaldırıp uzaklaştığımız an bizi itham etmek ve olmayan bir şeylerle yargılamak istemelerine isyanım.Varken bu güzel ilişkiler yokluğa düşüldüğünde insanların saldırı başlatmasını hele hele de yalan olan bir ithamla saldırı başlatmasına tahammül edemiyorsunuz.Ben de hep derim zaten nice tek giyenler , nice pantalon giyenlerden daha mantıklı,bilinçli ve masaya yumruğu vurur durumdalar.Hele helede kız evladı olanlar ağızlarından çıkacaklara çok dikkat etmelidirler bir bayana yüklenmeleri haksızca evlatlarından çıkar.Hani dedesi yer torunun dişi kamaşır olayı.Ne yazık ki ulaşılamayan şeylere mundar demek bizim toplumumuzun cahil kesimince mübahtır.
Değerli dost yorumunuz ve yayımınız gerçekten ders alınası inşallah bizlerin bu yazılarından ders alıpda bir boy aynasına bakar gereken kimlikler ve dillerine sahip olurlar.Anadolu da dendiği gibi dilinde kırk bin çeşidi var diyerek selam ve saygılarımı yolluyorum .EMA

Merhabalar Merih hanımOlur da vurgulanan örtük cümle vardır. Ya da Hiciv yollu göndermeleriniz vardır. Bütün bunları pas geçmemek adına , yazınıza yorum yapacağım için iki kez okudum dikkatle okudum.

Öncelikle şunu belirtmeliyim ki; deli kanlı olmanın dişisi erkeği yoktur. Delikanlılık kişiye özgü, yaratılışa özgüdür.

Varoluşla birlikte ne kadınlar hayata damgasını vurmuştur yürekleriyle, kahramanılkları, delikanlılıklarıyala, ve yine ne erkekler olmuştur höst demeden toss diye boynunu omuzuna çekerek sinen.

Keşke, delikanlılık, üstünlük ya da korkaklık yerine sevgiyi, paylaşımı, dostluğu konuşabilmiş olsaydık. Ne yazık ki gelinen nokta demek ki bu konuyu konuşmayı gerektirdi. Hem müsebbibi ister birey, ya da bireysel olsun ister toplumsal. Muhakkak sizi derinden etkileyen bir konu, bir olay üzerine bu yazıyı kaleme aldınız. Ki iyi mde etmişsiniz.

Yalnız benim “DOST’lukla” ilgile önceleri yazmış olduğum bir yazıyı ekliyor, Ve “SEVGİNİN, DOSTLUĞUN, PAYLAŞIMIN, HATTA MUTLULUĞUN KONU EDİLDİĞİ SOHBETLERDE BULUŞMA DİLEĞİYLE. Şimdiden sonsuz sevgi ve saygılarımı yolluyorum.

DOST ELİ
Hayatta en zor olan ne ölümcül bir hasta olmak, ne de bizzat ölmektir! Hayatta en zor olan; sen ölümcül bir hastalıkla karşı karşıyayken elini sıkı sıkıya saracak, ellerini avuçlarında terletecek bir el olmayışı ve ölüme giderken başını göğsüne eğerek iki damla yaş akıtacak bir dostunun olmayışıdır.
Peki bütün bu dostluklara engel olansebepler nelerdir? Dostluklardan beklentilerimiz nelerdir? Ya da biz bir başkası için ne kadar dost olabilmişiz? Sorgusunu yapaz, dostluğu hep karşıdan bekleriz!
Oysa ki dostluklar karşılık beklemez, dostluklar menfaatçi değil, dostluklar o da yapsın demez, dostluklar tamamen çıkarsız ve de egosuzdur!
Dostluk; "Dostunuzun parmağı sızladığında, sizin yüreğiniz sızlıyorsa, siz dostsunuz."
Dostluk; "Gecenin bilmem kaçı? Siz sıcacık yatağınızda tatlı bir ruyanın bir yerindeyken, çalan telefon sesine, allah kahretsin gecenin bu saatinde hangi densizdir yine demeden, ilk aklınıza gelen ya dostumdur herhalde ya zor durumdaysa? İnşallah sıkıntısı yoktur demektir."

Unutmayın ki, yaşam; engelleri olan, düzlükleri, yokuşu, deresi, tepesi kıldan köprüsü olan bir zaman sürecidir. Bu zaman sürecinde her engeli aşabilir, her yokuşu çıkabilir, her derede paçaları sıvar yorulursunuz! Tökezler düşer yine ayağa kalkarak, toparlanırsınız. Ama yine de yola devam etmek, hedefe ulaşmak istersiniz. Zaman gelir karşınıza uçurumlar, yarlar çıkıverir bir anda eyvah dersiniz! O uçurumların, yarların üstünde uzayıp giden ince mi ince, kaygan mı kaygan, dar mı dar bir köprü! Geçmek istersiniz uzayıp giden kıldan yapılmış bu köprüden. Üstelik tutunacak ne bir korkuluğu vardır, ne de yürümek için uygundur!

Kara kara düşünür durursunuz, ne yapacağım, hedefe nasıl ulaşacağım diye! Kader ağlarını örmüş bir kere dersiniz ve siz yol ayrımındasınız artık. Ya bu köprüyü geçecek arzu ettiğiniz hedefe ulaşacaksınız, ya da çaresizce oturup bekleyerek umutlarınızdan hayallerinizden vazgeçeceksiniz! Tam da bu noktada; ellerinizi kavrayacak, size yol gösterecek, fikirleriyle destek verecek bir kılavuza, bir arkadaşa bir dosta ihtiyacınız olur. Elinizi sımsıkı kavrayacak, korkma ben buradayım. Düşersen ben de seninle düşerim diyebilecek bir dosta!
Sonrasında sadece size uzatılan ele güven duymak kalır. Ya bu eli siz de sıkı sıkıya kavrar, güvenle uzayıp giden kıl köprüden geçer amaçladığınız hedefe ulaşırsınız. Ya da en zor olanı seçersiniz. (Yalnızlığı.)

Dilerim yaşamlarınızda ikincisini tercih etmez, dilerim güvenebileceğiniz ve o güvenle sıkı sıkıya tutabileceğiniz elden asla mahrum kalmazsınız! Çünkü herkesin böyle bir ele ihtiyacı var!
Ben kendimi istisna olarak adlettiğimi düşünmeyin lütfen, çümkü buna sizin olduğu kadar benim de ihtiyacım var! Bu yüzden yaşamı çok seviyor ve "Ahde vefalı dostlarla birlikte hedefe ulaşmayı diliyorum…

Efkan ÖTGÜN