KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
Habersizce
Çarşı izninden döndüğünde gözleri kıpkırmızıydı. Arkadaşının bu durumuna alışkın değildi. Ankaralı olmasından mı yoksa ufak tefek olan yapısından mı kestiremedi onu hep neşeli biri olarak tanıdığını fark etti o anda.
-Ne oldu, neyin var?
-Abi bahsetmiştim ya, memlekette kız arkadaşım vardı, ayrılmıştık…
Burada karşılaşmış olmaları masalsı bir tesadüf olabilirdi ancak diye düşünerek cevap verdi;
-Evet?
-Kafede oturuyordum, kahvemi yudumlarken göz göze geldik. Öylece kalakaldığımı “ne bakıyorsun” der gibi el hareketi yapınca fark ettim. Önce beni tanımamış olabilir mi diye düşündüm, bir süre kendime gelemedim. O an özlem mi yoksa öfke mi hissettiğimi anlayamıyordum ama yüreğim hızla çarpmaya devam ediyordu. Yanındakilerle bir şeyler konuşuyordu ve arada dönüp bana bakıyorlardı. Kendimi biraz toparladıktan sonra, kalkıp yanlarına giderken iç cebimdeki resmi çıkarttım ve önlerine koydum. Elindeki resimden gözlerini ayırdığında bana baktı ve resmi arkadaşlarına uzattı. Sonra hepsi birlikte bana baktılar. Ellerinden resmi çekip oradan uzaklaşırken arkamdan seslendi, ses kulaklarımda yankılandıkça adımlarım hızlandı. İşte buradayım, abi çok kötüyüm.
-Ne diyeceğimi bilemiyorum, bazen zihinlerimiz bize oyun oynar, en ufak bir ses, koku, görüntü bastırdığımız, unuttuğumuzu zannettiğimiz yaraların kabuklarını kaldırıverir. Seni anlayabiliyorum, ama seni anlamam sana iyi gelmeyecek onu da biliyorum. Sadece bunun üzerine düşün, göreceksin düşündükçe daha iyi olacaksın.
Genelde kendisiyle paylaşılan bu gibi farklı durumların etkisinden kurtulmak için içindekileri kağıda dökerdi. Akşam yemeğinden sonra bahçede tekrar bir araya geldiklerinde ona yazdığı şiiri verdi. Arkadaşı şiiri okuduktan sonra bir kez daha ağladı ve dayanamayacağını, telefon açmak istediğini söyledi. Ankesörden döndüğünde daha da kötü görünüyordu.
-Abi olayı ona da anlattım. Sesinden pek ilgilendiğini söyleyemem. Ama yazdığın şiiri ona okuduktan sonra o da ağlamaya başladı. Bir süre daha ağlayışını dinledikten sonra kapattım. Bitti abi, bitti. Ama bu şiirin sonu var ya bugün yaşadığımın tam özeti gibi;
"Haberin olmadan seni bir kez daha sevdim
Beni bir kez daha terk ettin."
YORUMLAR
Hüzünlü bir hikaye.
Küçük şiir de tuzu biberi oldu işin.
Güzeldi.
İlk okuduğumda,
''Memlekette bir kız kardeşim vardı'' diye algılamışım.
Hikayeyi okuyunca, bağlantıyı tamamlayamadım.
Tekrar yeniden okuyunca toparladım olayı.
İlgin bir durum oldu gerçekten.
Güzel bir hikayeydi.
Kısacık ama anlam yüklü.
