’ Ve 1968…
Dün­ya­yı yi­ne dev­rim coş­ku­su sar­dı.
Üni­ver­si­te­de­ki, so­kak­ta­ki, ba­ri­kat­ta­ki genç bi­li­yor­du ki:
Ken­di­si için öz­gür dü­şü­nen, yer­yü­zün­de­ki tüm öz­gür­lük­le­ri de onur­lan­dır­mış olur.
Bu ne­den­le:
“Ya­sak­la­ma­yı ya­sak­la­yı­n” di­ye ba­ğır­dı.
Tür­ki­ye’­li genç­ler dün­ya dev­ri­mi­nin dı­şın­da ka­la­maz­dı; kal­ma­dı­lar. Bir dev­rim­ci için en bü­yük ek­sik­lik di­ren­me gü­cün­den yok­sun­luk­tu on­lar için.
Zor­ba­lı­ğa kar­şı öz­gür­lü­ğün ya­nın­da dur­du­lar.
Bi­li­yor­lar­dı ki öz­gür zi­hin fet­he­der.
Dü­şün­sel de­ğer­le­re tut­kuy­la bağ­lıy­dı­lar.
Hep­si öğ­ren­ciy­di ve hep­si ken­di ken­di­nin öğ­ret­me­ni.
Ken­di­le­ri­nin efen­di­si, ken­di­le­ri­nin hiz­met­kâ­rıy­dı­lar.
İra­de­si­ni baş­ka­la­rı­nın ha­kimi­ye­ti­ne ver­mek is­te­me­yen, mü­rit­li­ği, kul­lu­ğu red­de­den bir ku­şak­tı on­lar.
Kur­naz­lı­ğı ve uy­sal­lı­ğı bil­me­yen bir ku­şak.
Fik­ri hür, vic­da­nı hür, ir­fa­nı hür, dev­rim­ci bir ku­şak.
Ölü­me “hoş­gel­di­n” di­yen bir ku­şak.
Di­ğer yan­dan; Be­yaz ata bi­nip sev­gi­li­si­ne şi­ir oku­yan bir ku­şak.
Evet…
Şa­ir­di­ler.
Spor­cuy­du­lar.
Sı­nı­flarının en ça­lış­ka­nıy­dı­lar.
Ve hep­si ace­mi bir aşık­tı kuş­ku­suz.
Tür­kü­le­ri marş gi­bi söy­le­di­ler.
Dans par­ti­le­ri dü­zen­le­di­ler.
Göz­ya­şı da dök­tü­ler.
Ve fa­kat mü­ca­de­le­den bir adım ge­ri at­ma­dı­lar.
Kö­tü ni­ye­tin düş­ma­nı ol­du­lar.
Za­lim­le­rin kar­şı­sın­da acı çe­ke­nin ya­nın­da dur­du­lar.
O ku­şak için ebe­di can­lı­lık­tı önem­li olan, ebe­di ha­yat de­ğil.
Bu ne­den­le…
İnat­çıy­dı­lar.
Gö­zü­pek­ti­ler.
Şö­val­ye ruh­luy­du­lar.
Çün­kü:
Ba­ğım­sız­lı­ğa sev­da­lıy­dı­lar.
Va­tan de­di­ler.
En­ter­nas­yo­na­lizm de­di­ler.
Öz­gür­lük, eşit­lik ve kar­deş­lik de­di­ler.
Zap­su­yu­’na köp­rü in­şa et­ti­ler.
İş­çi­le­rin mü­ca­de­le­le­ri­ne omuz ver­di­ler.
Pan­car, tü­tün, fın­dık, haş­haş mi­ting­le­ri yap­tı­lar.
Tam ba­ğım­sız­lık için “Mus­ta­fa Ke­mal Yü­rü­yü­şü­” dü­zen­le­yip, el­le­rin­de Türk Bay­rak­la­rıy­la,
Sam­su­n’­dan An­ka­ra­’ya yü­rü­dü­ler.
Din­ci yo­baz­lar “A­ta­türk hey­kel­le­ri­ni tah­rip et­me­si­n” di­ye anıt­lar önün­de ge­ce­ler bo­yu nö­bet tut­tu­lar.
Kal­pak­sız Ku­va­yı Mil­li­ye idi­ler.
Umu­dun adıy­dı­lar.
Ölüm­süz­lü­ğe yük­sel­di­ler.
Bir avuç­tu­lar de­niz ol­du­lar.

De­niz…
Hü­se­yin…
Yu­suf…
Yaş­la­rı genç, ruh­la­rı soy­lu, üç bü­yük dev­rim­ci.
68 Ku­şa­ğı­’nın yi­ğit ev­lat­la­rı.
Bü­yük yü­rü­yü­şün en hız­lı 100 met­re­si­ni ko­şan de­li­kan­lı­la­rı.
Ali İs­ma­il Kork­maz­la­r’­ın, Ber­kin El­van­la­r’­ın ağa­bey­le­ri.
Bil­me­ni­zi is­te­riz:
Bü­yük yü­rü­yüş sü­rü­yor.
Sü­re­cek…
So­nu­na ka­dar.’


Soner Yalçın
Sözcü Gazetesi
6 Mayıs 2014