Bir zamanlar ki gidişimi anımsıyormusun...Soğuk bir kış günüıssız ve kimsesiz bir gidiş...Bakışlarım seni ararken,yokluğunun kalbime saplanan acı rastlantısını o günden sonra hiç unutamadım...Göz yaşlarımın seline dur diyemedim bir daha... Çünkü çağlayan bir pınarı susturmaya gücüm yetmiyordu...
Gitmiştim,bir daha dönmemek üzere...
Hep sustum,yüzümün sahte gülüşüyle kalbimin dinmeyen sızısını hissederek sustum...Ne çareki susuşum hayalimdeki gözlerini unutturmuyordu...
Yıllar sonra ki acı rastlantımız,üç satır yazı ve bir resimle başlamıştı... O günden sonra ne sen eskisi gibi sevdin ne de ben...Seni kazanacığım umuduyla kaybedişim,beni yaşayan bir ölü olmaya zorlamıştı...Ve sana son sözüm hoşçakal...