14
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1666
Okunma
Bir yazarın,şairin en büyük arzusu ölünce arkasında bir eser bırakmaktır.
Yıllarca yazmış olduğum şiirleri kızların çeyiz sandıklarına attıkları gibi şiirlerim sakladığım defterlerdeydi.
Belki ileride bir kitap bastırırım düşüncesiyle...
Edebiyat defterine üye olduktan sonra bazı arkadaşların şiir kitaplarının reklamlarını görünce içimde bir umut ışığı oldu bende çıkartayım...
Nasıl olacaktı bu iş,tamamen yabancısıydım bu olaya kitap çıkaran arkadaşlara sordum soruşturdum sonra matbaaya fiyat sormalar derken bu işe soyunmuştum ama nereden bilebilirdim ki şiir yazmaktan zormuş bu işler.
Edebiyat defterindeki bazı arkadaşlara mesaj çekip adreslerini istedim onlara kitabım çıkınca gönderdim kitabım eline ulaşan arkadaşlardan teşekkür mesajları geldi.
Bazı arkadaşlarada teşvik olmuştu bende çıkarayım nasıl oluyor diye soruyorlardı.
Arkanda bir destek bir sponsor yoksa çok zormuş bu işler.
Birde kitapları pazarlayacak ortam lazım satmak lazım ama kime.
Yıllar önce şiir kitabı çıkardığını bildiğim büyüğüm ile hem tanışmak hem de şiir kitabımı hediye etmek düşüncesiyle yazıhanesine gittim.
-Ben Hasan Özaydın yeni kitabım çıktı... demeye kalmadan
-Param yok dedi...
Cevabı karşısında şaşırdım oysa kitap satmaya geldim dememiştim ki...
Neyse imzalı kitabını aldım bir çayı nasip oldu...