BEN BİR KEDİYİM

• 30 Nisan 2014 Çarşamba 15:58:03

Anladım ki, suskun bir yaşamın ne tadı ne anlamı varmış. Ve bu yüzden küllerimden doğdum yine; yaradılışıma uygun, yedi canlı olduğumu ispatlarcasına. Ben bir kediyim, hem de öyle uysal olanlarından değil; süt dökme uysallığı beklemeyin benden! Ciğere iştahla, uzun uzun bakarak vakit geçirecek kadar sabrım yoktur! Ben ciğeri sevmişsem, ciğerin de beni sevmesini beklerim; beklentimin boşa çıktığını anladığım anda da ciğerimi söker atarım!

Ben bir kediyim, yanlış zaman yolcularının kaptanlığını yapan. Kaç çöplük gördü bu gözler gördüklerine inanamayan, kaç çöplükte gezindi bu ayaklar iz bırakmadan, kaç çöplükte yıprandı yüreğim kanaya kanaya… Nankör olabilirim ama sizin kadar hiç olamadım. Annemi tırmalamadım, kardeşimle bir balık kılçığı için kavga etmedim, her çöplükte gezilmez diyen babama sırtımı çevirip çekip gitmedim. Nice kuyruk sallayanlar gelip miyavlama serenatı yaparken kapımda, ben türküler çığırtıyordum dişimin kulağına. Rantları için beni yanlarına çekmek isteyen egemen kedilerin yollarıma fareler dökmesine aldanmadım ve daha onlarca vaatlerini kulak arkası ettim, menfaati için düşüncelerinden taviz vermenin kişiliksiz olduğunu düşünerek. Pardon, ben kişi bile değildim, değil mi; kişi olan siz miydiniz?

Ben bir kediyim, ne anlarım sevmekten, aşktan, ayrılıktan, vefadan, özlemden… Ama siz iyi bilirsiniz ne kadar da mavidir gökyüzü, ne kadar da yeşildir ağaçlar, ne kadar da mutludur insan; âşık olunca. Tabii ki siz bilirsiniz; ayrılıkta yüreğin nasıl yandığını, çok özleyince insanın özünden bile uzaklaştığını! Ve yine tabi ki ancak siz, tüm bilmişliğinize rağmen açgözlülüğünüzün kurbanı olup kaybedersiniz, en sevdiğinizi bile. O kadar çok şeyi bilip de hiçbir şey bilmezcesine yaptığınız hatalara kediler bile gülüyor, bunu da bilin lütfen?

Ben bir kediyim ve köpektir benim düşmanım ama hepsi değil. Sevgiyi ısırıp topal eden, aşkı dişleyip yaralayan, vefayı öldüren kuduz köpeklerdir düşmanlarım. Bilirim ki gücüm yetmez onlara ama gücümün yettiğini düşman bellemek gibi bir adetim de yoktur sizin gibi. Her gördüğü et ve kemikten yapılmış güzelliğe salya akıtıp, onu elde edip en güzel, en tatlı yerlerinden kendine ziyafet çektikten sonra da ondan geriye kalanı(geriye bir şey kalmışsa tabi!) çöplükte çırılçıplak ve yalnız bırakan köpekleri düşman kabul etmek, kötü bir şey olmazsa gerek. Ben ki çöplükte bile aç kalmazken, ey tok evin aç insanları, siz ne zaman doyacaksınız?

Ben bir kediyim, boşuna miyavlayan bir kedi! Lokantaların bahçe kısmında ararken rızkımı, müşteriyi rahatsız ediyorum diye tekmeyi yedim kafama; kasabın artıklarıyla da yetinecekken kafam kadar taşlara hedef oldum. Oysaki anımsarım, daha dün gibi aklımda, o cennet yüzlü teyzeler süt bırakırlardı kapılarına, benim ve benim gibi sahipsizler için. Sanır mısınız ki benim açlığım süte? Şefkatiyle ruhumu doyuran o cennet yüzlü teyzeler olsun da ben midemi her çöplükte yine doyururum? Bana cennetimi verin ey insanlar, cehennem karanlığındaki ruhunuzun gölgesini çekin üstümden!

Ben bir kediyim, sizi kıskanan! Hani sizin gibi kalem tutabilecek ellerim olsa; garsonu, kasabı rezil ederdim yazdıklarımla. Hani ayaklarım olsa; annesini tırmalayanı, kardeşiyle küçük çıkarlar için kavga edeni, babasına sırtını dönen evladı tekmelerdim. Hani ağzım ve dilim olsaydı sizin gibi; o kuduz köpeklerin yüzüne tükürürdüm, en okkalısından. Sizin gibi olsaydım belki sizden daha çok hata yapardım ama en azından utanır, hatalarımla övünmezdim.

Sizden de ricam, kimseden olmazsa bile en azından ke(n)dinizden utanın!