27.MEKTUP (YARIŞMAYA KATILAN MEKTUP-EY YÜCE ECDADIM)
Bismillahirrahmanirrahim
Ellezîne âmenû ve hâcerû ve câhedû fî sebîlillâhi bi emvâlihim ve enfusihim a’zamu dereceten indallâh(indallâhi) ve ulâike humul fâizûn (fâizûne). Tevbe suresi 20. Ayet

Inanan, hicret eden ve Allah yolunda mallariyla, canlariyla cihat eden kimselere Allah katinda en buyuk dereceler vardir. Iste kurtulanlar onlardir.

Ey Yüce Ecdadım!
Kabrin nurla dolsun, Peygamberim Komşun olsun, Melekler sana nurdan kadehler içinde içecekler sunsun, Yer ve Gök ehli şahit olsun sen vatanın için, dinin için, bayrağın için,Çanakkale de Dumlupınar da Sakarya da kendi canını feda ettin. Ne mutlu sana sen kurtuluşa erdin.

Ey Yüce Ecdadım!
Bıraktığın emanetler namusumdur, Vatan Namusum, Bayrak Namusum, Bacımın Başındaki örtü Namusumdur.
Bil ki! bu uğurda senin gibi can vermeyi şeref sayarım. Hani Gazi Kemal; Bir gün, İstiklâl ve Cumhuriyeti müdafaa mecburiyetine düşersen, vazifeye atılmak için, içinde bulunacağın vaziyetin imkân ve şerâitini düşünmeyeceksin! Demişti. İşte ben bu gün, yarın ve hayatımın sonuna kadar bu ülkü ile yaşayacak ve bir gün vatanıma kastedecek bir düşman olursa içinde bulunduğum imkan ve şartları düşünmeden vazifeye atılacağım Allah şahidim olsun, Peygamberim şahidim olsun, Yer ve Gök ehli şahidim olsun Rengini senin kanından alan bayrak şahidim olsun

Ey Yüce Ecdadım

Sanma beni oyunda oynaşta zevkte sefada. Senin uğruna öldüğün değerleri unuttu sanma Şarabın sarhoşluğunda sanma, unuttu sanma vatanını dinini ilahını bil ki ben tökezlerim sendelerim ama unutmam ne vatanımı ne Allah’ımı Gün gelir Aslan kesilirim düşmana göz açtırmam “ Vermem dünyaları verseler bu cennet vatanın” bir karış toprağını.

Ey Yüce Ecdadım

Sanma beni taş yürekli merhametsiz Yunus olur, Mevlana olur, “gel ne olursan ol gel bu kapı ümitsizlik kapısı değil” derim toprak olur bağrımda güller yetiştirim. Merhametin Sevginin Dostluğun Paylaşmanın En güzel timsali olurum

Ey Yüce Ecdadım

Bizi birbirimize düştü sanma, Kavga ediyorsak kanımız kaynadığından yeri gelir unuturuz fikir ayrılıklarımızı paylaşırız bir lokma ekmeği dost olur kardeş olur unuturuz düşmanlıkları,
Biz biliyoruz

“Girmeden tefrika bir millete, düşman giremez;
Toplu vurdukca yürekler, onu top sindiremez.”



Biz Biliyoruz

“Bir ağaç gibi tek ve hür
Bir orman gibi kardeşce yaşamayı”

Ey Yüce Ecdadım

Bize güvenin Biz ki Kal’a lar fetheden Biz ki Çanakkale de destanlar yazan Gemileri karadan yürüten Fatihlerin nesliyiz Dün siz yaptınız bu gün sıra bizde yarın ise bizim çocuklarımızda

Ey Yüce Ecdadım

Bizi bizi kaba saba cahil sanma her birimiz ilimde fende sanatta edebiyatta başarılı olmak için gayret ediyoruz. Elimizden geldiğince dilimiz döndüğünce şiirler yazıyoruz Hani büyük fikir adamının dediği gibi;

’Kim var? ’ diye seslenilince, sağına ve soluna bakmadan fert fert ’ben varım! ’ cevabını verici, her ferdi ’benim olmadığım yerde kimse yoktur! ’ fikrini besleyici bir dâva ahlâkına kaynak bir gençlik...

Can taşıma liyakatini, canların canı uğrunda can vermeyi cana minnet sayacak kadar gözü kara ve o nispetle usûle, stratejiye uygun bir gençlik...

Büyük bir tasavvuf adamının benzetişiyle, zifirî karanlıkta, ak sütün içindeki ak kılı farkedecek kadar gözü keskin; ve gerçek kahramanlık mâdeniyle sahtesini ayırdetmekte kuyumcu ustası bir gençlik...

Ey Yüce Ecdadım!
Biz Sevdamızı gizli yaşarız Sevdamıza leke sürdürmeyiz Ya alırız helalimiz olur Ya alamayız kardeşimiz olur Ama asla onuruyla oynamayız

Ey Yüce Ecdadım!
Benim Adımı sorarsan Ben Uğurcan’ım, Ben Muhammet’im Ben Ali’yim Ben İsmail’im Ben Recep’im Ben Nagehan’ım Ben Ayşe’yim Ben Fatma’yım

Ey Yüce Ecdadım
Irkımı Sorarsan Ben Arnavut’um Ben Laz’ım Ben Kürd’üm Ben Çerkez’im Ben Çerkez’im
Onurlu Türkiye Vatandaşıyım
Ey Yüce Ecdadım!
Nereli Olduğumu Sorarsan Ben Bursalıyım Ben Trabzonluyum Ben Diyarbakırlıyım Ben İstanbulluyum Ben İzmirliyim

Ey Yüce Ecdadım
Yaşımı soracak olursan sen kabrinde rahat uyu ben her an Vatan için ölecek yaştayım