- 728 Okunma
- 8 Yorum
- 0 Beğeni
Sevme Vur Öldür
Ana rahmine düştüm
düşmeden ekiliydi kin ve nefret
babam mesleğine aşıktı
mesleği olmadan önce hiçti
ana babasından dayak yerdi
yiyecek başka şey sunulmamıştı önüne
sessizce süzülürdü hiçlikte
kimse görmesin isterdi yaralarını
ve var olamadıklarını
bağırmaya başladı sonra saygısızca
"bakın artık mesleğim ben oldum" diye
küçümserdi diğer meslekten olanları
hele hele kadınları mesleği olsun olmasın
severdi yine de onları
ne kadar kadın olursa hayatında
o da o kadar erkekti belki
erkek çocuk isterdi
adam olacak çocuk yani
annem acıların çocuğu tadındaydı
tadından yenmeyenlerden işte anla
hiç kadın olmadı
utandı kadınlıktan
bu yüzden de büyütmediler
büyümedi
bir zamanlar çok severdi
en sevilendi baba evinde ana kucağında
ama sevilmemeye başlayınca
aşk nefret kısır döngüsünde sıkıştı erkeklikle
düşman oldu hayata
sonra da herkese, kendine
varolmak için doğurdu durdu
doğurdukları doğduklarına pişman oldu büyüdükçe
o da doğurduğuna doğuracağına
şimdi kandırır durur kendini
"iyi ki doğurmuşum", diye
ama kendi de inanmaz buna
doğurdukları da
ben ana rahmine düştüğümde
sevginin yokluğunu hissetti hücrelerim
rahmine düştüğüm beden
bana yabancılaşmıştı
istemiyordu beni
hazır değildi, çocuktu
eksiktim yani yolun başından
sonra istemeden ve istenmeden çıktım f tipi hücremden
babam da istemedi sevmedi beni
suçum adam olmayan cinsten olmaktı
bunları öğrendim doğurduğuna pişman olan anam
doğduğuma pişman etmek için anlatıp durdukça bana
eksildim böyle böyle büyüdükçe
okula gönderildim seçme şansı verilmeden
daha ufacıktım
orda öğrendim zengin fakiri
niyeyse "bilen" ve "öğreten"ler
ilk günden sordu baba mesleğimizi
sınıflara ayırmak için ufacık bizleri
ve daha sonra duvarlar örmek için aramıza
o duvarlar ki kalınlaştı basamaklar arttıkça
kimimizi üniversiteye taşıdı duvarlarımız
kimimizi çocuk işçiliğine
kimimizi de "koca" evine
hep sordum "neden fakirler başarısız (!)" diye
büyüyünce anladım
aileden gelen fakirlik
okulda vesikalanıyormuş
evde, "alın yazısı"
okulda, "tembellik"
tedavi ise aynıymış hep: boyun eğmek!
başka şeyler de öğrendim elbet okul sıralarında
ne de olsa tek duvarla ayrılamazdık sizlerle bizler
dediler hepimiz türküz en müslümanından
cennet yolları sadece bizleri gözler
müslüman olmayan türk olamadı
türk olmayan da müslüman
hem türk hem müslüman olmayanlarsa
utandılar gizlediler kimliklerini
"bizi de cennete alın" dedi bazıları büyüyünce
öğrendim 301’den yargılanınca
"vatan haini"ymişler meğer
suratlarına tükürdük
diri diri yaktık
öldürüldük onları
terketmedikleri için
ve bazılarının sevdiği gibi sevmedikleri için vatanı
ve bazılarının istediği gibi
susup boyun eğmedikleri için haksızlıklara
dediler "her türk asker doğar"
askerlik adam olacaklara mecburiydi
o zaman kadınlar zaten türk değildi
adam olacakların ve
zaten 2. sınıf olan kadınların bazıları
silaha savaşa hayır deyince
onlar da "vatan haini" oluverdiler
yargılandılar
fişlendiler
dışlandılar
işkence odalarında bağırdılar
bir avuç insan dışında kimse duymadı seslerini
medya "kutsal vatan için ölen ve öldürenler"i
allayıp pullamakla meşguldü
kin nefret ekildi içimize
sevgisizlik
düşmanlık
silah verildi ellerimize
vur dediler
acıma
onlar çocuk
onlar fakir
onlar kadın
onlar gayri-müslim
onlar türk değil
onlar savaş karşıtı
onlar eşitlikçi
onlar özgürlükçü
onlar insan
o zaman acıma vur
vur ki biz var olabilelim
vur ki vicdanımız rahatlasın
biz bizliğimizle ancak böyle övünelim
26.nisan.2008
chlorotoxin
YORUMLAR
dediler "her türk asker doğar"
askerlik adam olacaklara mecburiydi
o zaman kadınlar zaten türk değildi
adam olacakların ve
zaten 2. sınıf olan kadınların bazıları
silaha savaşa hayır deyince
onlar da "vatan haini" oluverdiler
yargılandılar
fişlendiler
dışlandılar
işkence odalarında bağırdılar
bir avuç insan dışında kimse duymadı seslerini
medya "kutsal vatan için ölen ve öldürenler"i
allayıp pullamakla meşguldü
**********************************
kadınım
askerlik yapmıyorum
savaşa karşıyım
O ZAMAN VATAN HAİNİYM !!!
*************************************
kin nefret ekildi içimize
sevgisizlik
düşmanlık
silah verildi ellerimize
vur dediler
acıma
onlar çocuk
onlar fakir
onlar kadın
onlar gayri-müslim
onlar türk değil
onlar savaş karşıtı
onlar eşitlikçi
onlar özgürlükçü
onlar insan
o zaman acıma vur
vur ki biz var olabilelim
vur ki vicdanımız rahatlasın
biz bizliğimizle ancak böyle övünelim
*************************************************
Ya vuracaz
Ya vurulacaz...
iyi de BEN NE VURMAK
NE DE VURULMAK
istemiyorum.şimdi ne olacak ???!
Evet , ne acıdırki bu tablo gerçekleri dile getiriyor hatta küçük bir parçası da denebilir , bazı insanlarımız ne acıdır ki hayatta yaşanılan gerçekleri görmede zorlanıyorlar ki öyle olmasaydı zaten bu kadar acı çekmezdik diye düşünüyorum .. Bu tablo ne acıdırki sadece Türkiye'ye mahsus bir şey değil .. Bugün sanki hakim güçler el birliği yapmışçasına insanlar arasında nefreti , kini , mutsuzluğu , ayrımcılığı ve daha bir çok kötü sayılabilecek unsurları özellikle yayar duruma gelmişlerdir çünkü biliyoruz ki kapitalizmin ana kaynağını oluşturuyor bu saydıklarım yoksa nasıl açıklıyacaklar insan emeğinin sömürülmesindeki adaletsizliği ?? ... Konu aslında uzun ama bende kısaca bir kaç çift söz söyliyeyim istedim .
Yazın çok güzeldi , geç okuduğum için özür dilerim ama bundan sonra kaçırmam umarım yazılarını , sevgilerimle .....
Ankara Genç İşadamları Derneği bir "gençlik araştırması" yaptırdı.
Sonuçlardan çıkan manzara şu:
Gençlerin kafası karışık...
* * *
Ailelerinden dayak yiyorlar.
"Kendine kimi örnek alıyorsun?" diye sorunca, "Anne babamı" diyorlar.
* * *
Sigara ve içki içiyorlar.
En çok askere ve dine güveniyorlar.
* * *
Siyaseti takip etmiyorlar.
Ama "Siyasi yelpazedeki yeriniz?" diye sorunca, ağırlıkla
"Milliyetçi-muhafazakâr" seçeneğini işaretliyorlar.
Yurtlarını çok seviyorlar yani...
Aynı gençler, "Yurtdışında yaşamak ister misiniz?" sorusuna yüzde 80
oranında "Evet" diye kafa sallıyorlar.
Yurdun en çok dışını seviyorlar.
* * *
"Türkiye AB'ye girsin mi"ye "Hayır" cevabı veriyorlar.
Yani?
"Ülkem dursun, ben gireyim" diyorlar.
* * *
Şiire gelince; sustum ve okudum...seçkime koydum şiiri..geç ama güzel okudum...iyiki yazmış şair..
Sevgiyle.
O zaman lütfen Türkiye'de nefret suçlarının sayısının neden bu kadar arttığını, neden linç kültürünün normalleştiğini, okullardaki şiddet olaylarının inanılmaz boyutlara ulaşma nedenlerini açıklayın bana. Siz katılmıyor olabilirsiniz ama gerçekler ortada. Sevgisiz bir toplumda ve dünyada yaşıyoruz. Ben Türkiye'yi anlattım ama tüm dünyada nefret tohumları ekiliyor. Avrupa'da müslümanlara edilen muameleyi ve neo-nazilerin diri diri insanlarımızı nasıl yaktığını biliyorsunuzdur heralde. Kaosa gidiyor dünya. Siz pembe gözlükler takmaya devam edin. Bu işin milletle, ırkla, etnisite ile ilgisi yok. Türk olmak, Fransız ya da Iraklı olmak fark yaratmıyor. Kimlikler üzerinden politika yapılıyor ve insanlar linç ediliyor, öldürülüyor, yargısız infaz ediliyor. İnsan olmadıktan sonra etnik kimliğin anlamı kalır mı? İnsanı sevmedikten sonra milleti nasıl sevebilirsiniz? Millet insanlardan oluşmuyor mu?
yazdıklarınızın çoğuna katılmıyorum. bu kadar nefret dolu bir ülkede yaşamıyoruz.
ayrıca türkiye'de özellikle son dönemlerde "ben türküm" diyebilmek cesaret işi haline geldi. herhangi başka bir etnisiteye mensup vatandaşların etnik kimliklerini ön plana çıkartmaları mozayik, etnik çeşitlilik, kültürel znginlik olarak adlandırılırken -ki buna katılıyorum- türk olduğunu söyleyenler anında ırkçı damgasını yiyorlar -ki buna katılmıyorum- .
saygılar.