Hayat bazen erken biter...

• 17 Mayıs 2008 Cumartesi 01:29:26

Yağmur, olanca haşmeti ile yeryüzüne hücum ederken; kapkara gözleriyle etrafına korkak korkak bakışlar atan, sırılsıklam olmuş küçücük bir yüreği es geçmiyordu... Sanki; yere düşen yağmur taneleri birer can imiş gibi onları incitmemek için seke seke ve dikkatli fulelerle bir sağ tarafa bir sol tarafa atlayarak yol almaya çalıştığı caddenin en solundaki tentelerin altında, sokakların sessiz çığlığına yüreğindeki hayat sevincini ortak ediyordu yinede... Nede olsa mutlu olmak için elinde pekçok neden vardı, kendi minicik yüreğinde yeşerttiği... Sokak köpeklerinin bile ıslanmamak için bir kuytu bulduğu bu koca şehirde, ne yazık ki kendisinin gideceği tek yer, tek bir adres yoktu... Yağmurun ıslattığı saçlarının kapamaya çalıştığı gözlerinden; herşeye rağmen yine de geleceğe güven fışkırıyordu... Öyle ya; "herkese gülen kader, bir gün bana da gülecektir..Yeter ki; mutluluğu büyük şeylerde değil, küçük şeylerde de bulabilmeyi ve yaşayabilmeyi öğrenmeliydi insan..." diye düşünüyordu... Simsiyah saçlarını yüzüne yapıştıran yağmur, elbet duracaktı...Elbet açacaktı güneş, bütün sıcaklığı ile...Yarınları sımsıcak olacaktı muhakkak; şu anda tir tir titreyen minicik yüreğinin... Sevgi ile zıplayarak bir o yana bir bu yana yol aldığı caddenin en keskin kıvrımına büyük bir hevesle adım attığında; karşıdaki geniş bir tentenin altında ıslanmamak için sığınmış 3-5 insanı gördü..Bana da yer vardır diyerek kendisini caddeye atması... Bu güzel yüreği hayattan kopartan son adımı olmuştu... O; gitmek için hayal kurduğu tentenin altındaki kupkuru elbiseli insanlar, ıslak zeminde yürek burkan acı bir fren sesinin geldiği yöne baktıklarında, bir minik yürek gülen gözlerle yerde cansız yatıyordu... Islanmamak için tentenin altına sığınan tüm insanlar, yardım için bu öksüz çocuğun başına üşüşürken, yüreklerindeki sevgi artık işe yaramıyordu... Maalesef; bir minik yürek, ıslak asfaltta simsiyah fren izi bırakan bir aracın altında hayata gözlerini yumarken, yüzündeki masumiyetin tüm güzellikleri yağmur suları ile daha da güzel bir hal almıştı...

Metin Kaya İLHAN