kimliksiz

• 27 Nisan 2014 Pazar 13:09:10

istediğin kadar terbiye et deliyi,o senin gibi akıllanıp hayatı acıya boyamaz...!

ilk yaşam

yalnızlık tartışmasız en güvenilir dostu,en yitik zamanlarda bile onu terketmemiş

yegane sevgilisi . dürüst olmak gerekirse, senin benim gibi değil,

hayatı daima tersinden anlayan, gözleri kimselerin görmediğini gören

ve en derinlerde katı bir o kadarda yumuşak hatıra güncesi saklı...

nereden gelir nereye gider demek, en cevapsız soruları beraberinde getirir

adı yok,sanı yok, düşleri,kimliği yok,farzet ki yaşamışta ölü bir yaşamı saklamış

yada bilmediğin bir suskunluğun adamı...

bir sokak başında ellerinin arasına başını almış,düşüncelerle kavga ederken görebilirsin

durup dururken koşmaya başlayıp göz yaşlarını çığlıklarına kattığıyla karşılaşabilirsin

yada konuşmayı dileyip, susturucu takıp sessizliğe gömüldüğünü fark edebilirsin

sadece bir deli takıntısı, belkide aklın alamadığı muhteşem bir kelime dağarcığı...

onu anlamak, hiç bilmediğin fezanın en derin yerlerini anlamakla aynı,

elinde bir fotoğraf, ara sıra bunu gördünüz mü diye sorması, hepsi bu bildiğim

fotoğrafın suretine baktığında, sararmış bir kadın yüzü,arkasında yeşillere bürülü

kırsal bir dünya...

kimdir resimdeki,neyi olur kimse bilmez,aslında kimsede önemsemez bunu

daha en son gördüğümde,gülümsemişti bana,ki çokta fazla yaptığı birşey değildir

dudaklarını ayırarak merhaba bülocan dediğini ,sonra sol eliyle saçını düzeltip

yanımdan geçerek ,hafiften bana baktığını hatırlıyorum...

hem çokça bizden,hemde alakasız derecede uzak herkesden, ayrı bir konum

farklı bir hayat şekli ondaki, bazende sıradan sözcükler ve şarkılar dilindeki...

artık göremiyorum onu, ama aklımın bir yerinde hep yaşadığı kesin,umursadığım

düşündüğüm, bilmek için onu çabaladığım doğrudur,çok büyük bir özlemi var

ve çok büyük bir yüreği,ama kimselere el açmayacak bir onurunu kesinlikle kabul ediyorum..

baktığımda deliliği ile aklın en büyük sanatçısıdır o,ekmeği koparırken bile

somuna zarar vermeyen,çocukların oynamalarını,en içten haliyle izleyen

ve insanları her ne kadar onu önemsemeselerde çok sevdiğini hissediyorum..

belki anlatılacak çok yanı var,belkide anlatmak değil yaşanacak bir durum

bildiğim tek şey yaşadığını bilip,ona ayak uydurmada müthiş bir adamlığa sahip

ve biliyorum ki, asla yıkılmayacak deli bir ruha sahip....

not: acılarını hep gecenin karanlığında yıkar ve kuruması için

karanlığın tenine asar....büyüleyici kimliksizin sıradan hikayesi...!