Duydum ki dünyaya veda etmişsin üstadım !
yüreğime ateş, ruhumu hüzün sardı... Şiirlerini hatırladım, gözyaşlarını mürekkep kalbini kağıt ettiğin şiirlerini...Hep kalkmanı bekledim üstadım kalkıpta yazmanı...Güner geçti ,geceler fakat sen kalkmadın... Kor gibi yanan yüreğime gözyaşım fayda vermiyor artık.Her fırsatta Çanakkaleyi , mehmetçiği düşünüyordun ya , bende düşündüm üstadım Çanakkaleyi, senin düşündüğün gibi...
ALLAH ALLAH! nidalarını ,duyuyordum , bombalar altında,zırhlı teyyarelere karşı imanla savaşan kahraman atalarımı...Ve sen ’sahipsiz vatanın batması haktır, sen sahip çıkarsan bu vatan batmayacaktır!’ diye haykırıyordun,haykırış ki arşı ala’yı inleten...


Bir zamanlar ki kırğınlığını anımsıyorum üstadım...
Huyunu bile bile , istiklal marşını yazman için sana para teklif etmişlerdi ...Sen, Asla ! demiştin...
Sonra, senin isteğin üzerine para teklifini kaldırmışlardı.Yazmaya karar vermiştin üstadım ... Bu büyük mükafatın verdiği onur ve mutlulukla , kulaklarını dünyaya kapatmış ALLAH’a açmıştın... Nihayet bitirmiştin üstadım,bizi biz yapan parçayı ...Hani sana sormuşlardı ya üstadım ; Bir daha savaş olsa İstiklal Marşı yazarmısınız ? diye. sen , şöyle cevap vermiştin Pir’im ’ ALLAH bir daha bu millete İstiklal Marşı yazdırmasın!’ ... Çünkü; sen biliyordun üstadım , çekilen cefayı , verilen canları , geride bırakılanları ...


Pirim belki cephede seni Niğde’li Ali , Seyit Onbaşı Taşra’lı Hasan görmedi ama kalpleriyle hissettiler...Çünkü sen onları kalbinle , imanınla inancınla destekliyordun...
Üstadım belki sen öldün ama ,bugün yüzbinlerce Mehmedi şiirlerinle , İstiklal nidalarınla yaşattın ...
Azizim , sen davanda yanılmadın yılmadın ve hiç bir zaman Unutulmadın!...



SAYGILARIMLA...
Ayfer ŞENLİK