Sana bir sır vereceğim;
genelde akşam vakitleri sokağın zindan tarafından seni görmek için bekleyen ve korkmana sebep olan o karanlık adam bendim! Sabahları senden önce evden çıkıp, kapınızın önüne ’günaydın’ notunu bırakan o gizli hayranın yine ben.

Bir mahalle düğününde, sana kendimi gösterebilmek için kalabalıktan istifade ederek omzuna sürten, sana çocuklarla isimsiz gül gönderen ve bir keresinde de; senden haber getirmesi için yan komşumuz Şükran teyzeyi zorla size misafirliğe gönderen ’Şair Cemal Safi’ sokağında ikamet eden o mecnun yine ben.

Ve bir sabah; işe gitmek üzere evden çıkarken, posta kutusuna iliştirilmiş bir düğün davetiyesi buluyorum, üzerinde ’Sayın mecnun ve ailesi’ yazmakta! içini açıp okuyorum...
’Bu mutlu günümüzde aramızda sizleri de görmekten ayrıca mutlu oluruz’ yazıyordu kocaman puntolarla. Demek evleniyorsun...

Senin için diktirdiğim o fiyakalı takım elbisemi seni yolcu etmek için giyeceğim bu gün. Hafta sonuna sakladığım bir kaç kadehlik içkimi senin için içeceğim günlerden perşembe bu gün. Ve biliyorum ki, seni yolcu ederken yüreğimden kocaman bir fay hattı geçecek! ve seni ne çok sevdiğimi yalnızca Şükran teyze bilecek...

Mutluluklar senin olsun başka ne diyebilirim ki? Sahi, iki kişinin bildiği sır sır değildir. Söyler misin?
Şimdi hangimiz ölmeli? ...

(17 Temmuz 2013)

Erol Almak