hayatın ziline bastınız mı hiç

• 25 Nisan 2014 Cuma 02:57:21

tek kişilik bir oyun bu ....deliren dünyada akıllı kalmak imkanlı mı

eğer bir günahsam ;içimde kayıtlı tanrınıın günahıyım
bir cehennem arıyorsanız ki işiniz ne !
ismimdir onun cehennemi.

derin bir nefes uyanış zamanı
satırlarımın düşüş vakti kağıda
hemşire beliriyor kapıya düşüyor gölgesi...
........
oyunumuz başlıyor......

kendinin sonuna geldimi ..... yeniden görür insan
çıplaktır hükümleri....
acı özgürlük........elimizden uçup gitmiştir....

gündüzlerimden kaçışımdı uykular
boşluğa hedef alınmış...saçılmış kelimeler
saklanmış sırlarımda tarıf edilmemiş yalnızlığım saklıydı...
düşüncelerimden kacış zamanıydı geceler.... gündüzleri uyurdum... akşam uykularım vardı...kuş uykularım...
düşünmekten beklemekten anımsamaktan;
kurtuluşumun tek kahramanıydı uykularım...
sır uykularım
bir ilaç kadar yakın....
kendim kadar uzak

canımın sıkıntı sınırı geçeli çok olmuş...
derinlerimde kaybolmuş silinmiş bir yaşamımın...
çıkışını bulamayan ayak izleri var....
yitik bir hayatın kaybolmuş haritası var...

uykularımda yaşıyorum hayatı....
gerçek yaşanmışlıklarla kavga ediyorum...
yaşamak istediklerimi oluyorum uykularımda..
düş kapanına yakalanıyor gerçekler...toza dönüyor

geceye saklanmış sehrin sesizliğiyle avunuyorum...
bir başka oluyor....kapanıyor sırlar...
kapanıyor yamanmış hayatlar...

gidip gidip duvardaki saate bakıyorum....
durmuş olması bir şey farketmiyor benim için...
baktıkça zamanın durması...
ümitlerimi geriye getiriyor sanki....
kurulmuş yaşamlarıma durmuş bir saat....
bana neler hissettirdiğini anlatamam...

gölge oyunları zamanı gecelerimde....
tekrar tekrar aynı şarkıyı söylüyoruz...:

-adamın biri...adamın biri....kilitli kalmış dört duvar arasında....adamın biri....

parmaklarını uzatmış gölgeler.... herkes birbirini işaret ediyor
kimsenin adı yok... gecelerimde oynadığım gölgelerimle...
benim de yok....
ben kimim ki?
bir boyalı kuştum ben....
aklımı tutamadım kafatasımda uçtu uçtu
uçtuk....

unutulmuş dört duvar arasında civilenmiş yaşam....
yaşamı çakanda elimizde balyozlarla kendimiz değil miyiz sanki?
başka nasıl avutulabilir ki insan kendisini....
sıkılıyorum...
kapının zilini defalarca çalıyorum...
geceye karışan sesi kulaklarımda....
kapının dışına çıkıyorum...
hayatımın zilini calıyorum...
ben kendimin farkına varamıyorum....
kırmızı kör bir ışık....vuruyor beni
kafatasımdan uçuyor hayat

bir olta atıyor hayat...kuş oltası...
kafesi ise yaşadıgım yer....
içinde kayıtlı sırlarını saklayan ben varım....
birde sizofrence hayallerimin saklı gölgeleri......

gece gündüze bağlanıyor.....zaman doldu uyumalıyım....

dıt dıtdıt dıttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttt bir kişiyi daha kaybettik.........
yada bir kişiyi daha kazandık....
bir ben gülüyorum..tanrıları gülümsetmiyorum....
sizde geçin aynanın karşısına gülün....
uzun zamandır gülmediğinizden eminim

Selcuk Salt