Yukarıda gördüğünüz resimde sinirli bakan babam, güzel kadın annem, korkmuş ve hayretle bakan ağabeğim,güzeller güzeli, sevimli, tatlı, ciddi, asil duran da kim olabilir tabi ki ben. O resim 1970 de ben 3 yaşındayken çekilmiş. Amcamın nişanına giderken babam, ‘’hepimiz güzel güzel giyinmişken resim çekilelim’’ demiş ve fotoğrafçıya gitmişiz. Her zaman ki gibi babam sinirlenecek bir şey bulmuş ve her zaman ki gibi kaşlarını çatmış. Ailecek çekildiğimiz tek resim budur.

Yaz sonu Erdek’e gittiğim de resmi buldum alıp Ankara ya getirdim. Büyüttürüp 4 tane (Annemlere, abime, kız kardeşime ve kendime) büyütüp yaptırdım çerçeveletip Umre için Erdeğe giderken götürdüm. Büyük bir sevinç içinde hediye ettim kızkardeşim hariç herkes çok sevindi. Kız kardeşim resimde kendisi yok diye üzüldü ve kendisinin olmadığı resmi istemem dedi. İyide o daha doğmamıştı benim suçum ne zaten beni değil annemle babamı suçluyordu o doğduktan sonra niye fotoğraf çekilmediler diye. İnsan o doğduktan sonrada fotoğraf çekilirmiş, zaten o istenmeyen çocukmuş (aslında en şımarık büyütülen kendisi). Foto şhop ile senin bebeklik resmini koyalım oraya, olmaz dedi. Velhasıl memnuniyetsiz bir şekilde resmi aldı ben böyle bir tepkiyi beklemiyordum ve üzüldüm. Ben sürpriz yapayım derken kardeşim bana sürpriz yaptı. Resmi aldı ama alırkende eğer sizi özlediysem ve seviyorsam resim konsolun üzerinde, eğer size kızdıysam banyoda çamaşır makinasının üzerine koyacağım oradan size olan duygularımı anlarsınız dedi. Umre dönüşü baktım ki konsolun üzerinde duruyor, demek ki bizi özlemiş diye sevindim. Oğlu ‘’teyze her gün onun tozunu aldı ve resimdeki senle konuştu’’ dedi. Canım çatlak kardeşim.

Benim eviminde en güzel köşesinde resim duruyor.

Fotoğrafta görüldüğü üzere babam sinirli bir adamdır. Çocukken babamla ilk ve son kez lades tuttuştuk. Ladesim lades olsun mu? Olsun, kaybeden ve almayan eşek olsun mu? Olsun. Ben tüm ladesler de kazanan taraftım, unutmam ve karşımdakinin unutmasını sağlayıp onu kandırırdım. Ama söz konusu babam olunca işler farklı oluyor. Bir sabah elini yüzünü yıkadı, bende yanındayım. Hemen havluyu uzattım ‘’aklımda’’ dedi aldı. Elini yüzünü kuruladı ve bana sinirli bir şekilde uzattı ve bağırmaya başladı’’al şu peşkiri ne bakıp duruyorsun aptal aptal, sana al diyorum’’ diye öfkeden gözleri yanıyordu. Zavallı ben babam öyle bağırırken korkmamak ve onun dediğini yapmamak mümkün mü? Dilim tutuldu, konuşamadım ve aklımda diyemeden uzattığı peşkiri aldım. Lades diye bağırdı ve bir kahkaha attı. Çok kızmıştım, beni zorla kandırmıştı gözlerimden yaşlar akmaya başladığını hisettiiğim de yanından kaçtım. Bir daha da babamla lades tutuşmadık. Nasıl güzellikle olmasa da bağırarak, kızarak, korkutarak o kazanacaktı ve ben çok üzülecektim.

Bu nereden mi aklıma geldi. Babamla annem bendeler geçen akşam yemeğe tavuk pişirmiştim. Lades kemiğide bana geldi, babama baktım onunla lades tutuşmak istedim ama bu anım aklıma geldi ve vaz geçtim. Acı bir şekilde gülümseyip kemiği kenera kodum.