Aşk Acısının Hayal Kırıklığı

• 22 Nisan 2014 Salı 13:21:28

Ben çok seviyordum,çok değer veriyordum ve çok önemsiyordum.Bana çok umut verdi, beni seviyormuş gibi gösteriyordu ama öyle değilmiş.Biz her akşam görüşürdük ben evlerine gider kahvaltımızı,akşam yemeğimizi beraber yerdik.Sonra bir gün bana mesaj atıp milletin yanlış anlamasını istemediğini,ona bir daha mesaj atmamamı söyledi.Ben sevdiğim için kabullenemiyordum...sonra görüşmeme noktasına getirdi her şeyi...ben yine sevdiğim için arkasından çok koştum,çok yalvardım.,arkadaşlığı bitmesin diye benle arkadaşlığını devam ettirsin diye ısrar ediyordum.Ben beni reddetti diye kendime zarar vermeye başladım,hastanelik olduğumda arkadaşım çağırmıştı onu...hastanede bana ailemin önünde yardımcı oluyormuş gibi göründü ama hepsi oyunmuş...hastaneden çıkar çıkmaz numaramı engellemiş...ben hastaneden çıkar çıkmaz yine yalvarmaya gittim ama çok pişmanım, keşke gitmeseydim...çünkü kendimi onun gözünde çok küçülttüm.Bana seni sevmiyorum ,seni istemiyorum, yaşın küçük diyen bir insana karşı kendimi çok basitlemiştim.En sonunda gerçekleri gördüm ve sevdiğim kişiye üç sayfalık mektup yazdım ,iyiki de yazmışım çünkü bu sefer yalvarmıyordum ..bu sefer bana yaptıklarının karşısında söyleyeceklerimi söyledim...Yanında çalıştığım iş arkadaşımın arkamdan kuyu kazdığını sonradan öğrenmek çok koydu bana..güvendim anlattım sevdiğim çocukla tanıştırdım arkadaş oldular ama bilmiyordum kıskanıldığımı bilmiyordum sevdiğim çocuğu bana karşı soğutacağını...şu an ne haldeyim biliyor musunuz ?ben beni seven birine şans vermiş durumdayım..sevgiye aşka inanmayan bir hale gelmişim...sevmediğim halde çıkıyorum başkasıyla...değer verdiği için saygı duyuyorum,mutluyum,değer veriyorum.Erkeklere inanmayan bir durumdayım şu an...yani yaşadıklarım pek parlak şeyler değil...iyiki yaşamışım diyorum çünkü insanlar hakkında tecrübe sahibi oldum.