’ Yarabbi gönüllerdeki muhabbeti her zaman sakla
Benim gönlümde sakladığın gibi ’


Yazı , bazen şiire dönen ,bazen uzun cümlelere emanet edilen onca anlamın saklayıcısı. Bazen de bir şarkının satırlarında koca dünyalar duyurucusu.

Yazı , bazen içimizin en derinlerinde var olanın emanetçisi ,bazen de şifanın kaynağına sesleniş biçimi.

Yazı ,kalemin ucundan kağıdın yumuşak koyununa düşen bir acının adsız gözyaşı , bazen de kocaman çığlıkları.

Yazı bugün bir şarkının aşk söylencesi... Sesin sahibinin yanan yüreği

ve bir şarkı..


Ey kervancı, ey kervan!
Leyla’mı nereye götürüyorsun?
Leyla’m, canım ve yüreğim olduğu halde?
Ey kervancı, nereye gidiyorsun?
Leyla’mı niçin götürüyorsun?
Birbirimize yalnızken verdiğimiz sözlere Allah şahitken?
Ve aşkımızın karar kılmadığı hiçbir yer yokken?
Ey kervancı, nereye gidiyorsun?
Leyla’mı niçin götürüyorsun?
İnancımın tamamı fani bir dünyaya dair
Aşkın kıvılcımları ki yaşamın kendisidir
Yarin hatırası aşkın bir katresinden daha güzeldir
Aşkın ateşi yaşamaktan daha güzeldir
Yarabbi gönüllerdeki muhabbeti her zaman sakla
Benim gönlümde sakladığın gibi
Leyla ile Mecnun efsane oldular
Bizim hikayemizse sonsuza ulaştı
Sen hâlâ kaçamak aşkımsın
Gözümden okunmaz ki derdim
Bilinmez gam içinde ne hallerdeyim
Allah biliyor ki senden sonra yaşamadım
Gönlümün çayırlığını gör ve git
Tufan gibi yık derdin dallarını
Gülüm ben, derip de git
Ki gül ağacıyım
Tufanın dibinde oturan
Vücudumun bütün dallarını
Tabiatın hışmıyla kır
Ey kervancı, ey kervan!
Leyla’mı nereye götürüyorsun?
Leyla’m, canım ve yüreğim olduğu halde?
Ey kervancı, nereye gidiyorsun?
Leyla’mı niçin götürüyorsun?

- Mohsen Namjoo - Ey Sareban-