Sensizlik

• 17 Nisan 2014 Perşembe 02:02:45

Yürüyorum ansızın amansız faili meçhullerin dostu; çıkmaz sokaklarda. Elimde fermanım, gözümde gözlerin, yüreğimde sevdam.
Celladımı arıyorum! Her sokak başında ki lambanın altında ki oturup ağlayan aşklara bulaşıyorum.
Belamı arıyorum! Külhanbeyi olan acıların karşısında kaşlarımı çatıp; bir sigara yakıyorum.
Ben seni çok özlüyorum! Özlemek nasıl bir şeydir umarım sende biliyorsundur. Nefesin sensiz kaldığı anlarda sol tarafımda ki acı, yolunu kaybetmiş, yönünü unutmuş kurşunlara eş değer. Nasıl nerde ve ne zaman gelir bilinmez götürdüğü tek şey; canın. Sensizlik sarmış dünyada önemi olmayan; kuru canım.
Dört duvarı olmayan bir zindan. Müebbet yazılmış ceza dosyam. Nereye kaçsam, nerede dursam, bir tek gözlerin gönlümde var olan; ya ölüm, ya sensin bu zindanın kilidi. Ruhumu gözlerine hapsettiğim günden beri…
Ruhum sana esirken bende kalan tek şey yitirdiğim sen. Dönüp ardına bakmadan hiçe sayıp günleri haftaları ayları bana unutturduğunda, yitirdiğim; sen.
Bir masal yazmak istedim oysa. Bir tuval boyamak istedim. Diline dolanan bir şarkı olmak istedim. Ama sensizliği tatmayı istemedim. Gözüm kör, kulağım sağırdı; duyamadım, göremedim. Söylemiştim ya bir şarkıdan adını çalıp: “ben seni severken çocuk gibiyim hala öyle çocuk gibiyim…” Sadece bayram geldiğinde elinde şekeri üzerinde bayramlığı olmayan kimsesiz çocuk gibiyim. Ne elimden tutan var, ne yüzümü güldürebilecek bir şey. Sadece seni arıyor ve seni istiyorum. Çünkü sensiz bayramlarda bile sığınabileceğim tek yer; gönlümü uğruna yaktığım, yanıma yakıştırdığım, dünya gözüyle gözünde cenneti gördüğüm sensin.
Bir yolculuktayım artık nereye vardığını, ne zaman biteceğini bilmediğim. Umutlarım senden yana; ya yolculukta tüketilen? İşte o benim sana varır mı yolları bilmem, gelsem bile karşılamaya gelir misin hissedemem, belki vade biter göremem ama sonuçlar sebepsiz kaldı; sen olacaksan sonuç sebebim yollar olsun ne fark eder, sebebim Azrail olsun ne fark eder, tükenen sebepsiz ben olayım ne fark eder.
Güneş de yanmış toprağım, artık yağmurum ol gel kavrulan bedenime; dökül. Yoksa hasadım, hazanım olacak sensiz bir ömür; sensizliğin gölgesinde son bulacak