ÇOCUĞUM BEN
Benden, önce hayallerimi çaldınız.
Arayıp da bulamayayım diye denizin derinine sakladınız.
Oyuncaklarımla konuşmamı yadırgayıp alayladınız .
Büyük yaşamları minicik bedenime sığdırmayı maharet sandınız.
Benden, sonra doğallığımı çaldınız.
Maskeler takmam için zeminler hazırladınız.
Ben karşı geldikçe siz kaşınızı kaldırdınız.
Suçluluk duymaya başlayınca gönlümü almaya uğraştınız.
Benden, yaratıcılığımı almayı başardınız.
Yaptıklarımı beğenmeyip düzeltmeye çalıştınız.
Benim yerime düşünüp kararlar aldınız.
Kendime güvenimi kazanmayı bana bıraktınız.
Beni sürekli başkalarıyla karşılaştırdınız.
Onlar gibi olmam için yarıştırdınız.
Kime benzemem gerektiğine karar veremediniz.
Size sormadan kendim gibi olmayı seçtim bilesiniz.
Peki, size kızgın mıyım?
Hayır değilim.
Çocuğum ben, çabuk affederim.
Bir gülümsemeniz yeterli bana.
Beni sevin ki sevilmenin nasıl bir şey olduğunu bileyim.
Sevileyim ki ben de seveyim.
Sevmenin gücüyle umutlarımı yeşertip dünyayı değiştireyim.
Çocuk değil midir an’da yaşayan
Dün için pişmanlık duymayıp, gelecek için kaygılanmayan.
Benden alacağınız dersler çok
Yetişkinliğinize bir ara verip, haydi benimle oynayın top!
ÖZDEN HORAN
EDİRNE-2008
YORUMLAR
Kurallar, kalıplar, ayıplar... Çocukların önüne çıkardığımız engeller. Çocuk, çocukluğunu değil, büyüklerin verdiği rolü yerine getirmek için yaşıyor adeta.
" ZORDUR ÇOCUK OLMAK" demiştiniz bir şiirinizde. Gerçekten zor. Hele bu yıllarda öğrenciyse vay haline! OKS, SBS hazırlıkları, sınavlar, performans görevleri, projeler, ürün dosyası, dersane, kurs,deneme sınavı, tarama sınavı... sınav sınav sınav... Acıyorum çocuklara.
"Yetişkinliğinize bir ara verip, haydi benimle oynayın top! "
Sesine kulak vermek gerek, galiba.
Selam ve saygılar.