Ben sende neyi sevdim? Bu soruyu kendime çok sordum. düşünüyor ve bulamıyordum. Kalbimin ilk defa tek düzelikten kurtulduğunu hissediyordum. Nasıl dünya bu kadar değişebilirdi, buna anlam veremiyordum. Sonra acının böyle şekillendiğini elle tutulur hale gelebileceğini de hiç tahmin etmezdim. Şimdi ben sende neyi sevdim biliyorum. Ben sende ışık yüzüne değdiğinde yüzüne düşen kirpiklerinin gölgesini sevdim...
Belki de sen bana bir kalp kıpırtısı kadar his taşımadın. Kalbim hayal aleminde yaşarken, aklım gerçeğin acı hatıralarından uzaklaşmak için çırpınıyor, adeta kanadı kırık bir kuş gibi uçmaya ve kaçmaya çalışıyordu. Bunun böyle bitmeyeceğini kalbim de biliyordu. Sen bana uzak diyarların hediye olarak getirdiği bahar esintisi kadar yumuşaktın.
Oysa ben senin için sadece gereksiz bir ayrıntı, unutulmaya yüz tutmuş ve eskide kalmış bir hatıra... Ah! Hayat ne kadar acımasız ve umursamaz aynı sen gibi...
Şimdi yine soruyorum kendime , içimdeki imkanı tarifsiz acıların başı neredeydi? Sonu nerede? Kalpler dolusu aşkı tek başına bitiren ben ne yapıyorum... Kimi arıyor ve bekliyorum...?