KÜSTÜRDÜN...
Belkide yağmur altında ıslanmak ürpertmişti içini. Oysaki daha ıslanmaya başlamamıştık. Bir saçak altında yola çıkmak için hazırlanıyorduk. En başından belliydi gidecektin. Alışma diyordun, bana sakın alışma ama ben çoktan alışmıştım sana. Güneşi beklemeden gitin. Giderken ardına bakmadın. Göz yaşlarımı silmedin. Yağan yağmuru, doğan güneşi, dünümü günümü, geleceğimi yanlız, umutsuz bıraktın. Bu yüreği yağmura güneşe ve en önemlisi aşka küstürdün. (SHR)
KÜSTÜRDÜN... Yazısına Yorum Yap
"KÜSTÜRDÜN..." başlıklı yazı ile ilgili düşüncelerinizi ve eleştirilerinizi diğer okuyucular ile paylaşın.