son baharında yapraksız kalır ağaçlar ki siyah bir desene dönüşür An(ı)lar ve
sen avuç içlerine saklayarak yüzünü/kısarak bebeklerini gözlerinin izlersin
bir blog aralığında kapının..anlamak neyi değiştirecek diyorsundur belkide
sayfa tıklanır ve kapı kapanır..unutuluşlar başlar..önce isimler/resimler sonra
ses..sokaklar/çıkmazlar/adresler ve yüzler ki bir son ilk başladığı yerde var olur
ve sen
ve ses/in
boşlukta kalır


orda...



/


dağınık çarşaflara saklanmış
denizaltıların
masallarını anlatacağım
sana/
sadece sana ki

toz tutmayan ANılar bul önce
sonRA elyaf döşemelerde
şaşkın bir kedi bakışı
kalabalıklar ve ihtimaller
dokunulmamış yüksekTEN
fincan
terlemiş raflar
açılmamış çekmeceler.

gümüş bir dokunuş dayanıyor
gamzelerinin kuytularına
sırtını teğet geçiyor
derin bir nefes alıp
yine sevişmeli belki.

hayal etmek yetmiyor
dokunmak ve koklamak gerekiyor
ısırmaktan çok

tedirgin oluyor parmak uçların.

tatmin.
mavi bir dalga
çarpıyor kasıklarına ki
siyah bir duman
katran karası bakışlarıyla
gecenin dudağında.

ve ben ki
sevgilim olamayan/sevgili
izliyorum şaşkınlıklar içindeki
gölgeni...


(...)