SEVGİLİ ANNEM

• 12 Mayıs 2008 Pazartesi 11:56:22

Canım annem, bu gün yine bütün çocuklar kocaman yürekli annelerini koklayacak, sarılacak, kartal kanatlarına sığınacaklar annelerinin.
Kocaman olsalar bile çocuk kalmış yürekleriyle annelerinin ellerini öpecek kokusunu içlerine çekecekler. Ben bu özel günü hiç sevemedim anne, hep kaçtım saklandım, sinirli ve saldırgan oldum, geceleri rüyalarıma girdin yıllarca dün gece yine benimleydin ve yavrum bak artık ellisekiz yaşındasın özlemim biraz olsun hafiflesin diyordun..
Güzel annem, nasıl hafifleyebilir sana olan hasretim ve özlemim, sen bir sonbahar günü kavuştuğunda Hakkın rahmetine, ben henüz bir buçuk yaşında yürümeyi bile zor beceren bir bebekmişim.
Yüzünü hiç göremedim, hiç bir anı ve kayıt yok hafıza kutumda, okşayan ellerini bir kez öpemedim, gül yüzünü göremedim, yıllar sonra maziden kalan siyah beyaz fotoğraflarınla tanıdım seni, henüz gençliğinin baharında yirmi yedi yaşında bu rezil dünyayı terkettiğinde arkanda yedi yaşında ablam ve bir buçuk yaşında ben yapayalnız kaldık annem.
Öylesine üşüdü ve kavruldu ki yüreklerimiz yıllar boyunca, çırpınan evlatlarına sımsıkı sarılan babamızın sevgisi, şefkati bile yetmedi anne, yetmedi.
Bir gün sormuştum babacığıma, neden hiç gülmez yüzün, neden hep çizgilerin böylesine sert diye, oğul ben gülmesini unuttum, şimdi gülmeye kalksam garip sesler çıkar demişti.
Sevgilin de yıllar sonra yanına geldi anneciğim, kimbilir belki ardınızda bıraktığınız iki yavrunuzun adına da seni koklayıp öpecektir. babamda bir süre önce bizleri bıraktı beyaz atlara binip sana doğru yola çıktı güzel annem.
Evet bu gün bütün anneler evlatlarını bekliyor, ellerinde çiçekler dudaklarında öpücüklerle yaşları ne olursa olsun anneler için hiç büyümeyen bebeklerini yine kucaklayacaklar.
Ben yine bir köşeye büzülmüşüm ve içimde karma karışık duygu fırtınalarıyla boğuşmaktayım anne, ne olur üzülme sana yazdığım bu satırların başında kıskanıyorum çocukları demiştim ya, doğru değildi, her gördüğüm ana kuzusuna hep nasihat eder oldum, ne olur daha sıkı sarıl, daha çok öp anneni diye.
Anam, rahat uyu, ardında bıraktığın iki evladın sana lâyık evlatlar olmaya çalıştık hep, senin ve babamızın adını, anısını kirletmedik, çok yalpaladık, çalkalandık ama namusumuzla, haysiyetimizle dik duruyoruz sevgili anneciğim.
Bir gün benimde vaktim geldiğinde, senin selviler altında ki istirahatgâhında yeniden birbirimize kavuşacağız, toprağınla yeniden harmanlanıp sana karışacağım canım anam.
Acın, hasretin dinmedi, dinmeyecek, hiç kimseler senin yerini dolduramıyor, kimsenin sevgisi senin sevgine benzemiyor, kimse senin gibi okşayıp öpemiyor anam, olmuyor, yerin dolmuyor.
Sana çiçeklerle gelmek isterdim, toprağına bir tek çiçek olsun koyabilmek isterdim, gelemedim bu gün anne beni bağışla, artık yaşlı ve yorgun yüreğim gözyaşlarımla ıslanınca tıkanıp kalıyorum, hıçkırıklar soluğumu kesiyor.
Güzel Annem, bebeğin bunları seni üzmek için yazmadı, imlâsına bile dikkat edemeden duygularımı paylaşmak istedim dostlarımla, belki kırgın, dargın bir yürek okuyunca çok geç olmadan koşar anacığına öper ellerini koklar anacığını.
Sevgili Fâika’m, canım annem, ardında bıraktığın nefes içimde, tenime karıştırdığın etin tenimde, şu anda bütün öksüz ve yetim kalan çocuklara ellerini uzatıp tıpkı bizleri okşadığın gibi onlarıda cennetten uzanıp okşadığına eminim.
Bütün anneleri saygı ve sevgiyle anarken, senin gibi ebediyete gitmiş olan annelere de rahmet ve dularımı gönderiyorum.
Rahat uyu sevgili Annem, bana kattığın mâyâ insan sevgisini öğretti, sevdim ve sevildim, sana yakışan bir evlat olma gayretim yaşamım son bulana kadar sürecek.
Anneler günün kutlu olsun, ellerinden öpüyorum anacığım, canım anam.

11.Mayıs.2008- Göcek/Muğla

Esel Arslan